Wyniki wyszukiwania

Momentami potrafi też zaskoczyć pakując do filmu stos odniesień do popkultury, błyskotliwie wplatając w akcję ukochane filmowe postacie ( miłośnicy „Django” czy „Powrotu do przyszłości” będą zachwyceni), i igrając…

Jak widać od samego początku kino igrało z Ewangelią, co wychodziło nie raz na dobre biblijnym obrazom. Remake filmu Cecila B. DeMille zapisał się z uwagi na główną rolę Jeffreya Huntera .

Świadomie igrają z kiczem („Alejandro ukochany jest mieszkańcem Hawany” - to w „Lubym z Kuby”), ale potrafią też pokazać pełnię przewrotności w „Pedofilu”, choć akurat ten „pedofil nie wykorzystał chwil…

Znów w fascynujący sposób igrają z kliszami oraz mitologią „american dream”. Jak już wspominałem ich film to opowieść o tych, którym nie udało się wejść na złote wzgórza show biznesu.

Staje się również formą psychicznej aberracji, jak każda pasja, która polega na igraniu z własnym życiem.

Keitel potrafi fantastycznie igrać z własnym wizerunkiem w komediach ( „Poznaj naszą rodzinkę”) i odnajduje się w kinie eksperymentalnym „Kongres” na podstawie Lema.

Choć film opiera się głównie na genialnej kreacji Angeliny Jolie i ostatecznie ma pozytywne przesłanie, to może budzić niesmak infantylne igranie z mroczną symboliką.

Cóż, tylko ktoś przebojowy jak siostra Cristiana może tak igrać z popkulturą. Cristina Scuccia nagrała debiutancki album dla nie byle kogo bo samego Universalu.

Czy igranie ze służbami specjalnymi, które nie widzą problemu w poświęceniu jednostki dla własnych celów, może skończyć się pomyślnie? „Kryptonim Shadow Dancer” nie jest filmem jednoznacznym.

Wyzwolenie seksualne, seks bez zobowiązań i igranie z uczuciami skończyło się już nie tylko łzawym rozstaniem.

Ten utwór to chodzenie po cienkiej bandzie i igranie z poprawnością polityczną świata po 11.09. Nie każdy by się na taką przewrotność zdecydował.

Nie jest to nawet ironia znana z „Niezniszczalnych” Sylvestra Stallone, który również zbudował sukces swojego filmu na igraniu ze stereotypami kina lat 80-tych.

Aktor po upadku w życiu osobistym jednoznacznie zaczyna igrać z własnym wizerunkiem, co widzieliśmy nie tylko w przyjemnym „Gringo”. Gibson wystąpi również w „Maczeta zabija” Roberta Rodrigueza.

Czy jest to igranie z wolną wolą dziewczyny, która może wybrać swój los, ale paraliżuje ją strach.

Kent, co również nie jest typowe dla dzisiejszych horrorów, rzadko gra popkulturowymi schematami, ograniczając się do igrania z wizerunkiem Jacka Torrence’a z „Lśnienia” Kinga w wykonaniu Jacka Nicholsona…

Wcześniej aktor igrał sobie z religią i niejednokrotnie z niej nawet kpił. W jednym z wywiadów na pytanie o to czy wierzy w Boga odpowiedział, że wierzy w siebie.

Mimo tego, że zagrał kilku twardzieli, to za każdym razem igrał ze swoim wizerunkiem.

Nie jest to nawet ironia znana z „Niezniszczalnych” Sylvestra Stallone, który również zbudował sukces swojego filmu na igraniu ze stereotypami kina lat 80-tych.

W zaistniałym kształcie film nie spodoba się ani fanom ambitnej SF, ani fanom wypasionych fantastycznych widowisk, ani Tomaszowi Terlikowskiemu – ten uznałby film za pochwałę opętania i igranie z koncepcją…

Włoski reżyser musiał mieć niewątpliwie wpływ na „Wspomnienia z gwiezdnego pyłu” (ciekawostką jest fakt, że Allen w „Zakochanych w Rzymie” zupełnie zrezygnował z igraniem z włoskimi mistrzami).