Wyniki wyszukiwania

Idealnie wyważa patos charakterystyczny dla filmów o sile amerykańskiego ducha z typowo policyjnym kinem.

Ludzie poprzebierani za myszy kojarzą się z „Kingsajzem”, obcinanie powiek z Buñuelem, sceny zbiorowe z siermiężnym kinem SF sprzed paru dekad (i to raczej tym europejskim, nie amerykańskim).

Cóż, miejmy nadzieję, że Lankosz, który idealnie wpisuje się w nudną poprawność polityczną polskich salonów, zachwyci nas chociaż swoim kinem.

Nawet jeśli mariaż opowieści o wampirach z kinem dla nastolatek wyda nam się wyjątkowo infantylny, potraktujmy go serio.

Takim kinem jest „Biutiful”. Łukasz Adamski „Biutiful”. Hiszpania, Meksyk 2010. reż. Alejandro Gonzalez Ińárritu, wyst: Javier Bardem, Maricel Álvarez, Eduard Fernández…

Były polityk ruszył z obwoźnym kinem Andrzeja Wajdy i promuje swoją filmową biografię za oceanem. Jak relacjonuje portal filmowy.pl, w ramach promocji obrazu "Wałęsa.

Czy reżyser tęskni za takim kinem? Ja już zrobiłem wielkie filmy, ale to były „Chinatown", „Makbet", „Pianista", „Piraci".

Adamski nie napisał historii relacji między kinem a religią chrześcijańską. To swoisty esej, subiektywny wybór wątków wartych zainteresowania.

Zwiastun filmu daje nadzieję, iż jeden z najciekawszych filmowców lat 90-tych odnalazł drogę by jeszcze raz nacieszyć nas ambitnym kinem sensacyjnym. Ł.A…

Al Pacino eksperymentuje z kinem nie dającym się włożyć w żadną szufladkę, i robi niskobudżetowe, eksperymentalne produkcje oparte luźno na sztukach Szekspira.

Reżyser "Kamieni na szaniec" Robert Gliński opowiada o kulisach powstania jego nowego obrazu oraz porusza kwestię problemów w kinem historycznym w Polsce. Publikujemy fragment rozmowy.

Dobrze, że chociaż trochę naładowana emocjami i chemią – film próbuje być po części kinem familijnym (podkreślony jest „ocieplający” wątek budowania przez ojca relacji z rozpaczliwie szukającą idoli córką…

Ciekawostką jest, ze debiutowała w filmie…Woodego Allena „Annie Hall”, gdzie grała „dziewczyne, która umówiła się z Alvy'm przed kinem”.

Alfonso Cuarón Zachwyty nad kinem niezależnym można uskuteczniać, ale i Tarantino traci głowę dla wielkich superprodukcji w klimacie science-fiction.

Już nie interesujecie się kinem? mówił wzburzony i wyszedł…na lunch. Polański rzadko więc daje się namówić na wywiad. Jak już to robi jest rozmówcą niezwykle trudnym i niedostępnym.

Nie trzeba było długo czekać na debaty, dyskusje, które rozgorzały wokół obrazu Szumowskiej, ale nie miały zbyt wiele wspólnego z kinem.

W miesięczniku również inny bardzo ciekawy tekst związany z kinem.

Kiedyś świat żył polskim kinem, teatrem, literaturą. Obserwacja własnego mikrokosmosu jak w teatrze Kantora podbijała świat. Dopiero potem pojawiły się schematy martyrologiczne.

Mimo tego, że Ferrara miał romans z kinem hollywoodzkim ( „Crime Story”, Dangerous game”, „Inwazja pożeraczy ciał”) to zdecydowanie najlepiej czuł się w kinie autorskim.

Nie ma nieznośnej lekkości wczesnego Bessona czy nieprzewidywalności choćby Mendesa, który też bawił się kinem gangsterskim.