Kim jest kobieta, która za kilka tygodni może zostać premierem Włoch? Liderka partii Braci Włochów Giorgia Meloni ma zamiar rządzić Włochami. Jej sylwetkę przedstawił niemiecki dziennik „Deutsche Welle”, który określił ją… „postfaszystką”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Skazany za oszustwa podatkowe Silvio Berlusconi chce ponownie kandydować do Senatu. „Dzięki temu wszyscy będą zadowoleni”

„Bracia Włosi” na prowadzeniu

Po rezygnacji premiera Mario Draghiego, kraj natychmiast sprawił drugą niespodziankę. Jeśli obecne sondaże się utrzymają, to Bracia Włosi zdobędą około 23-25 proc. głosów i tym samym staną się najsilniejszą partią. Może to oznaczać, że staną na czele prawicowej koalicji rządzącej.

„Kradną Włochom demokrację”

Włoska polityk głośno powtarzała jeden argument: spiskująca klasa polityczna decyduje o wszystkim między sobą, kradnąc Włochom demokrację odnosząc się do sprawowania władzy przez premiera Mario Draghiego. Premier był wtedy chwalony za spokojny styl rządzenia w całej Europie.

Dla niej import Draghiego do włoskiej polityki był żywym dowodem na to, że ludzie są pozbawieni władzy, że Włochy są rządzone przez Brukselę i obojętny świat finansów. Meloni konsekwentnie mówiła „nie” — tolerowanie rządu Draghiego nie wchodziło w grę. Jej sojusznicy w ewentualnym przyszłym prawicowym rządzie — Berlusconi i Matteo Salvini z Ligi — są w gorszej sytuacji: obaj dali Draghiemu błogosławieństwo dla udziału we władzy.

— pisze „DW”.

Włoska Joanna d’Arc

Z dalszej części artykułu możemy się dowiedzieć, że Giorgia Meloni zbiera dziś owoce swojej wytrwałej, konsekwentnej i nieprzejednanej opozycji. I tu padają słowa o „nacjonalistycznym programie” i „postfaszyźmie”.

Giorgia Meloni zbiera dziś owoce swojej wytrwałej, konsekwentnej i nieprzejednanej opozycji: jako jedyna nie pobrudziła sobie rąk. Ale to tylko częściowo wyjaśnia jej sukces. Bo polega on również na tym, że otwarcie prawicowy program nacjonalistyczny stał się atrakcyjny daleko poza warstwami, które do tej pory były na niego podatne. I to w sposób zdecydowany, poprzez usunięcie zapachu agresywnego, ponurego post- lub prefaszyzmu, który przylgnął do dotychczasowej głównej partii prawicowej, ordynarnej i kłótliwej Ligi Północnej.

— czytamy.

Powołując się na rok temu opublikowaną 300-stronicową książkę, będącą mieszanką autobiografii i luźno napisanego programu dziennik pisze:

Przedstawia siebie — drobnej postury, nawet mniejszej niż Berlusconi — ale z drugiej strony jako osobę wrażliwą, targaną wątpliwościami: „Wciąż jest możliwe, że mogę się zgubić. Jestem istotą ludzką, ze wszystkimi jej zaletami i ograniczeniami, z jej mocnymi stronami i tysiącem słabości”

Na końcu książki pozwala sobie na porównanie z Joanną d’Arc, by w końcu stwierdzić, że jest na wojnie, której nie prowadzi się już za pomocą armat, ale bardziej subtelnych środków. Była zdeterminowana, by Włochów w tej wojnie poprowadzić: „Jestem żołnierzem”.

Tytuł książki nawiązuje do fragmentu przemówienia, które Meloni wygłosiła na wiecu w Rzymie w 2019 r. u boku Berlusconiego i Salviniego. Przy gromkim aplauzie wyrzuciła z siebie programowe wyznanie, które było równie banalne, co miało być prowokacyjne: „Jestem Giorgia! Jestem kobietą, jestem matką, jestem Włoszką, jestem chrześcijanką! Nie zabierzecie mi tego!”

— dowiadujemy sie z gazety.

Wartości rodzinne

Dziennik podkreśla, że dla prawicowej polityk rodzina jest na pierwszym miejscu.

Nic nie ma przeciwko gejom, ale rodzina to rodzina. Pełne równouprawnienie kobiet, ale bez parytetów — to nie pomaga kobietom, które są faktycznie pokrzywdzone. A także: „zdrowy” patriotyzm, który w najbardziej przemądrzały sposób radzi sobie z faszyzmem, akceptując po prostu całą historię kraju

— czytamy.

Meloni propaguje globalizację tak bardzo, jak to konieczne, i tak mało, jak to możliwe. I zjednoczoną Europę ojczyzn, w której wszystkie kultury narodowe mogą rozwijać się swobodnie i bez ingerencji z zewnątrz. Polityka zagraniczna, którą kreśli, jest ściśle oparta na włoskich interesach i odrzuca humanitarny uniwersalizm jako błędny

— dodaje autor tekstu.

jm/DW