Samobójstwo Szczęsnego jest pierwszym tak wyraźnie anomicznym samobójstwem, o którym się dowiedzieliśmy. To jest niebywale groźne zjawisko. To, że anomia występuje, czuję ja i wiele innych osób, które pytają na przykład, jak to możliwe, że Misiewicz stawia na baczność generałów, a Kaczyński stoi nad Konstytucją

— mówi w wywiadzie dla „Kultury Liberalnej” Jacek Żakowski, publicysta „Polityki”.

W takiej sytuacji dochodzi do reakcji najbardziej radykalnej, czyli samobójstwa anomicznego. Widzę w tym objaw bardzo poważnego problemu politycznego, którego inną ekspresją może być polityczne zabójstwo lub terroryzm

— dodaje.

Przeprowadzający wywiad podkreślają, że sprawa Szczęsnego „wydaje się odległa od problemu terroryzmu”.

Źródła mogą być podobne. Ostry konflikt między polityczną rzeczywistością, a wyznawanym systemem wartości. A w polskich warunkach nakłada się to na rosnącą od kilku lat epidemię samobójstw, o której pisała Maria Jarosz w książce „Samobójstwa. Dlaczego teraz?”. To bardzo poważny problem. A wszyscy chodzą wokół niego na palcach, bo boją się wydanej przez Światową Organizację Zdrowia instrukcji, która każe o samobójstwach nie pisać, żeby nie zachęcać innych potencjalnych samobójców

— twierdzi Żakowski.

Bo to jest samobójstwo anomiczne. Nie ma przyczyn ekonomicznych ani biograficznych. Nie chodzi o to, że coś się w życiu człowieka nie udało, tylko o to, że świat stał się nie do zaakceptowania moralnie. W tym przypadku świat polityki. Trzeba sobie uświadomić, że proces polityczny doszedł do takiego momentu, w którym pojawia się indywidualna przemoc jako język polityki – w możliwie najbardziej szlachetnym wydaniu, czyli wobec siebie

— mówi rozmówca „Kultury Liberalnej”.

Nie obyło się bez kuriozalnej krytyki działań rządzących.

To, co się dzieje w ostatnich dwóch latach, jest przez wielu Polaków odczuwane jako inwazja, jako okupacja. Wojsko jest w koszarach, ale emocje dotyczące zaburzenia ładu mogą być podobne jak w czasie przejęcia władzy przez komunistów w latach 40. albo jak w czasie inwazji na Czechosłowację. Władza robi rzeczy, które nie mieszczą się w uznawanym przez dużą część społeczeństwa ładzie moralnym. Samobójstwo Piotra Szczęsnego to potwierdza. Dla jakiejś grupy ludzi – prawdopodobnie znacznej – rzeczywistość polityczna stała się obca i wroga

— grzmi Żakowski.

Zapytany o reakcje na samobójstwo Piotra Szczęsnego, zapewnia:

Wszystkich nas zatkało. A poza tym obawialiśmy się moralnego szantażu. Oskarżeń, że wykorzystujemy śmierć do własnych politycznych celów.

Publicysta stawia na śmiałe analogie.

Pytanie brzmi, jaki ta próba samobójcza ma charakter – czy stanowi odpowiedź na własną sytuację, czy sytuację publiczną. I pod tym względem śmierć Szczęsnego przypomina przypadek Palacha czy Siwca. Im też się nic w życiu nie stało – nie stracili pracy, nie zbankrutowali, nie rzuciła ich żona. Ale nie wytrzymali napięcia wynikającego z niezgodności między publicznym i prywatnym systemem wartości. To nie jest samobójstwo dla samobójstwa, ale samobójstwo jako wypowiedź

— twierdzi rozmówca „Kultury Liberalnej”.

Czytaj dalej na następnej stronie ===>