Widzę w Polsce próbę zbudowania systemu niewolnościowego, choć do tej pory uważaliśmy, że nieliberalne demokracje to problem dzikich krajów – państw, którymi skrycie lub otwarcie gardziliśmy – jak Turcja czy Rosja

— grzmi Żakowski.

Samospalenie jest skutkiem sytuacji. Zgadzam się z Joanną Muchą, że częściowo jest to zapewne wynik deficytu nadziei. Zgadzam się też z Janem Hartmanem, że to głównie wina władzy, która tak zradykalizowała porządek wartości, że naruszyła głębokie uczucia pojedynczych ludzi. I gotów jestem się zgodzić, że nie mamy żadnych odpowiedzi. Gdyby Piotr Szczęsny przyszedł dziś do mnie i powiedział: „panie Jacku, jeśli pan nie pokaże mi wyjścia, spalę się”, to co ja bym mógł mu powiedzieć?

— żali się publicysta.

Jacek Żakowski snując rozważania o młodym pokoleniu wskazuje, że jego część już bierze odpowiedzialność za władzę.

Część jednak bierze. Choćby Patryk Jaki, który nie ma kompleksów, ale niestety nie ma też rozsądku i kompetencji. Uwierzcie mi, że tu nie chodzi o spór pokoleniowy, tylko o rewolucyjne wyzwanie, na które demokraci bez względu na wiek nie mają odpowiedzi. Nawet nie zaczęliśmy jeszcze poważnie jej szukać

— twierdzi komentator.

gah/kulturaliberalna.pl