„Sueddeutsche Zeitung” uważa natomiast, że obie strony konfliktu nie mają racji. Rząd centralny w Madrycie myli się uważając, że za pomocą kar finansowych i gumowych pałek można rozbić masowy ruch demokratyczny - pisze Thomas Urban. Jego zdaniem władze Katalonii nie mają prawa forsować secesji, gdyż w wyborach regionalnych w 2015 roku zwolennicy niepodległości uzyskali zaledwie 48 proc. głosów.

Urban zarzuca władzom centralnym, że zamiast łagodzić konflikt i poszukiwać kompromisu, wybrały konfrontację.

Madryt ma po swojej stronie prawo, lecz Barcelona dostała zdjęcia telewizyjne, jakich sobie życzyła: Rajoy pokazany został światu jako zatwardziały polityk, który wysłał uzbrojoną po zęby policję przeciwko pokojowym demonstrantom

— podkreśla.

1 października jest symbolem fatalnego politycznego fiaska Madrytu. To był zły dzień dla demokracji

— podsumowuje Urban w „SZ”.

„Die Welt” ocenia, że Hiszpania zachowuje się jak „państwo operetkowe”. Obie strony „zagalopowały się” - pisze Annette Prosinger.

Absurdalne, pozbawione znaczenia referendum zatruwa atmosferę w kraju

— czytamy w „Die Welt”.

Zdaniem komentatorki w tym konflikcie wszyscy są przegranymi. Rząd Rajoya wysłał do Katalonii policję, jakby mieszkali tam wyłącznie chuligani i zadymiarze, a separatyści nie mogą się pochwalić niczym innym, jak tylko uporem.

Największym przegranym jest hiszpańskie społeczeństwo - pisze Prosinger.

Konfrontacja zamiast dialogu, przemoc ze strony państwa zamiast uspokojenia, fanatyzm zamiast rozwiązania konfliktu, myślenie w kategoriach państwa władczego zamiast dialogu z obywatelami. Hiszpania sprawiała wrażenie państwa operetkowego. Nowoczesna demokracja postępuje inaczej

— konkluduje Prosinger w „Die Welt”.

wkt/PAP