3 maja to dla wierzącego Polaka to nie tylko rocznica przyjęcia konstytucji, ale także dzień obchodzonego od 1906 r. święta Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nieprzypadkowo pół wieku temu - 3 maja 1966 r. - w Częstochowie odbyły się główne uroczystości milenijne, uroczysta kulminacja monumentalnego programu duszpasterskiego Wielkiej Nowenny Tysiąclecia Chrztu, trwającego od 1956. Zebrane tłumy pielgrzymów ponowiły wówczas Jasnogórskie Śluby Narodu oraz uczestniczyły w akcie oddania Narodu na kolejne 1000 lat w „macierzyńską niewolę” Maryi, w intencji wolności Kościoła w Polsce i na świecie. Uroczystościom przewodniczył prymas Polski kard. Stefan Wyszyński, główny pomysłodawca i organizator obchodów milenijnych
– dr Paweł Skibiński.
CZYTAJ RÓWNIEŻ: 50. rocznica oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi. „Akt religijny najwyższej rangi”
Po 50 latach od tej chwili warto sobie przypomnieć, co kard. Wyszyński wówczas miał do powiedzenia Polakom. Poniżej prezentujemy tekst orędzia prymasa…
Słowa kard. Stefana Wyszyńskiego przed Aktem Oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi za wolność Kościoła podczas uroczystości Tysiąclecia, Jasna Góra, 3 maja 1966
„Odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody”.
Przybiegliśmy na Jasną Górę Zwycięstwa, na wielkie „Te Deum” narodu polskiego. Biskupi polscy, czcząc wraz z ludem Bożym „Sacrum Polonie Millennium” — święte Milenium polskie, są w drodze z Gniezna i Poznania do Krakowa, od grobu świętego Wojciecha do grobu świętego Stanisława, od grobów Mieszka i Chrobrego do grobów wawelskich. Wstępujemy na Jasną Górę wydeptanym szlakiem trzydziestu kilku pokoleń Polski wierzącej, która zawsze zmierzała do Dziewicy Wspomożycielki. Przychodzimy do głównej Patronki narodu polskiego, aby tutaj dokonać aktu historycznego na nowe wiary tysiąclecie. Chcemy oddać naród i całą Ojczyznę w macierzyńską, słodką niewolę Maryi za wolność Kościoła w świecie i w Polsce!
W takim momencie pragnę, Najmilsze Dzieci, wszystkie wasze uczucia, tak żywo wypowiadane głosami i dłońmi, skierować jedynie ku Matce Najświętszej. Proszę Was o cierpliwość, abyście w tym, tak doniosłym momencie, poczuli się już teraz niewolnikami Maryi, aby wszystkie wasze uczucia, oznaki czci i radości były skierowane tylko ku Bogurodzicy.
Oto jesteśmy wsłuchani w głosy dziejowe… W głos Ojca niebieskiego, który przemawia przez zwiastuna: „Błogosławionaś Ty między niewiastami”; w głos Chrystusa — „Oto Matka twoja”; w głos Kościoła Soboru Watykańskiego II, który — mówi o obecności Maryi w misterium Chrystusa i Kościoła; w głos ludu, który woła: „Błogosławione łono, które Cię nosiło, błogosławione piersi, które ssałeś”.
W tej dziejowej chwili jesteśmy też wsłuchani w wielkie akty narodu naszego, od potężnego aktu pierwszego historycznego władcy państwa polskiego, Mieszka, aktu .Dagome iudex”, w którym oddawał on Polskę w szczególną opiekę i na własność Stolicy Apostolskiej. Wsłuchani jesteśmy w dziejowe wołanie narodu: „Bogurodzica” — „Z dawna Polski Tyś Królową”. Wsłuchani jesteśmy w akty Unii Lubelskiej, Unii Horodelskiej i Konstytucji 3 Maja, w Śluby Jana Kazimierza, obierającego Matkę Najświętszą Królową Polski, i w Jasnogórskie Śluby Narodu. Te wielkie akty są dowodem wysokiej kultury duchowej, religijnej, społecznej i politycznej.
Jesteśmy w tej chwili ogarnięci również modlitwą ludu polskiego, który woła: „Serdeczna Matko” — „Zacznijcie wargi nasze chwalić Pannę świętą” — „Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam!”
Spojrzenie ku przeszłości
Gdy zbliżamy się do tego doniosłego aktu, pragniemy choć na moment spojrzeć przeszłość, na teraźniejszość i ku przyszłości. Będzie to zwięzłe —jak gdyby jednym rzutem miłującym naród i Kościół — „nad-spojrzenie”. Na dziejowym szlaku Kościoła w Polsce wyśpiewujemy Bogu w Trójcy Świętej jedynemu nasze dziękczynne .Te Deum” Narodu. Wyśpiewujemy je poczynając od Gniezna, Poznania poprzez Kraków, Wrocław, Opole, Gorzów, Szczecin, Toruń, Włocławek, Płock, Warszawę, Sandomierz, Wiślicę, Kruszwicę, poprzez wszystkie dziejowe szlaki naszej kultury zarodowej i religijnej. Jest to nasze ”Te Deum” wdzięczności za łaskę chrztu świętego, która spłynęła na naród przed tysiącem lat i za nasze tysiącletnie dzieje w wierności Bogu, Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi Chrystusowemu.
Obecnie jesteśmy na Jasnej Górze, bo chcemy wypowiedzieć naszą wdzięczność Bogu za Maryję, za Jej obecność w misterium Chrystusa i Kościoła i za Jej obecność w niełatwych dziejach naszego narodu. Wszak od tysiąca lat stoi wytrwale pod naszym krzyżem, skierowując nas nieustannie ku Chrystusowi i Jego zbawczemu dziełu. Przez dziesięć wieków Polska pozostała zawsze wierna Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi i jego pasterzom, przy pomocy i pod czujną, troskliwą opieką Matki Najświętszej, Dziewicy Wspomożycielki, która stała na straży naszej wierności broniła wiary narodu. Polska pozostała Jej wierna w swych tajemnicach radosnych, gdy woła: „Bogurodzico Dziewico”; wierna — w swych tajemnicach bolesnych, gdy śpiewa: „Serdeczna Matko”; wierna — w swych tajemnicach chwalebnych, gdy woła: .Gaudę, Mater Polonia” — „Raduj się, Matko Polsko!” O jakże bogata jest nasza przeszłość dziejowa, która sprawiła, że weszliśmy w teraźniejszość i oto — tu stoimy!
Dalszy ciąg na następnej stronie ===>
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
3 maja to dla wierzącego Polaka to nie tylko rocznica przyjęcia konstytucji, ale także dzień obchodzonego od 1906 r. święta Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nieprzypadkowo pół wieku temu - 3 maja 1966 r. - w Częstochowie odbyły się główne uroczystości milenijne, uroczysta kulminacja monumentalnego programu duszpasterskiego Wielkiej Nowenny Tysiąclecia Chrztu, trwającego od 1956. Zebrane tłumy pielgrzymów ponowiły wówczas Jasnogórskie Śluby Narodu oraz uczestniczyły w akcie oddania Narodu na kolejne 1000 lat w „macierzyńską niewolę” Maryi, w intencji wolności Kościoła w Polsce i na świecie. Uroczystościom przewodniczył prymas Polski kard. Stefan Wyszyński, główny pomysłodawca i organizator obchodów milenijnych
– dr Paweł Skibiński.
CZYTAJ RÓWNIEŻ: 50. rocznica oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi. „Akt religijny najwyższej rangi”
Po 50 latach od tej chwili warto sobie przypomnieć, co kard. Wyszyński wówczas miał do powiedzenia Polakom. Poniżej prezentujemy tekst orędzia prymasa…
Słowa kard. Stefana Wyszyńskiego przed Aktem Oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi za wolność Kościoła podczas uroczystości Tysiąclecia, Jasna Góra, 3 maja 1966
„Odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody”.
Przybiegliśmy na Jasną Górę Zwycięstwa, na wielkie „Te Deum” narodu polskiego. Biskupi polscy, czcząc wraz z ludem Bożym „Sacrum Polonie Millennium” — święte Milenium polskie, są w drodze z Gniezna i Poznania do Krakowa, od grobu świętego Wojciecha do grobu świętego Stanisława, od grobów Mieszka i Chrobrego do grobów wawelskich. Wstępujemy na Jasną Górę wydeptanym szlakiem trzydziestu kilku pokoleń Polski wierzącej, która zawsze zmierzała do Dziewicy Wspomożycielki. Przychodzimy do głównej Patronki narodu polskiego, aby tutaj dokonać aktu historycznego na nowe wiary tysiąclecie. Chcemy oddać naród i całą Ojczyznę w macierzyńską, słodką niewolę Maryi za wolność Kościoła w świecie i w Polsce!
W takim momencie pragnę, Najmilsze Dzieci, wszystkie wasze uczucia, tak żywo wypowiadane głosami i dłońmi, skierować jedynie ku Matce Najświętszej. Proszę Was o cierpliwość, abyście w tym, tak doniosłym momencie, poczuli się już teraz niewolnikami Maryi, aby wszystkie wasze uczucia, oznaki czci i radości były skierowane tylko ku Bogurodzicy.
Oto jesteśmy wsłuchani w głosy dziejowe… W głos Ojca niebieskiego, który przemawia przez zwiastuna: „Błogosławionaś Ty między niewiastami”; w głos Chrystusa — „Oto Matka twoja”; w głos Kościoła Soboru Watykańskiego II, który — mówi o obecności Maryi w misterium Chrystusa i Kościoła; w głos ludu, który woła: „Błogosławione łono, które Cię nosiło, błogosławione piersi, które ssałeś”.
W tej dziejowej chwili jesteśmy też wsłuchani w wielkie akty narodu naszego, od potężnego aktu pierwszego historycznego władcy państwa polskiego, Mieszka, aktu .Dagome iudex”, w którym oddawał on Polskę w szczególną opiekę i na własność Stolicy Apostolskiej. Wsłuchani jesteśmy w dziejowe wołanie narodu: „Bogurodzica” — „Z dawna Polski Tyś Królową”. Wsłuchani jesteśmy w akty Unii Lubelskiej, Unii Horodelskiej i Konstytucji 3 Maja, w Śluby Jana Kazimierza, obierającego Matkę Najświętszą Królową Polski, i w Jasnogórskie Śluby Narodu. Te wielkie akty są dowodem wysokiej kultury duchowej, religijnej, społecznej i politycznej.
Jesteśmy w tej chwili ogarnięci również modlitwą ludu polskiego, który woła: „Serdeczna Matko” — „Zacznijcie wargi nasze chwalić Pannę świętą” — „Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam!”
Spojrzenie ku przeszłości
Gdy zbliżamy się do tego doniosłego aktu, pragniemy choć na moment spojrzeć przeszłość, na teraźniejszość i ku przyszłości. Będzie to zwięzłe —jak gdyby jednym rzutem miłującym naród i Kościół — „nad-spojrzenie”. Na dziejowym szlaku Kościoła w Polsce wyśpiewujemy Bogu w Trójcy Świętej jedynemu nasze dziękczynne .Te Deum” Narodu. Wyśpiewujemy je poczynając od Gniezna, Poznania poprzez Kraków, Wrocław, Opole, Gorzów, Szczecin, Toruń, Włocławek, Płock, Warszawę, Sandomierz, Wiślicę, Kruszwicę, poprzez wszystkie dziejowe szlaki naszej kultury zarodowej i religijnej. Jest to nasze ”Te Deum” wdzięczności za łaskę chrztu świętego, która spłynęła na naród przed tysiącem lat i za nasze tysiącletnie dzieje w wierności Bogu, Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi Chrystusowemu.
Obecnie jesteśmy na Jasnej Górze, bo chcemy wypowiedzieć naszą wdzięczność Bogu za Maryję, za Jej obecność w misterium Chrystusa i Kościoła i za Jej obecność w niełatwych dziejach naszego narodu. Wszak od tysiąca lat stoi wytrwale pod naszym krzyżem, skierowując nas nieustannie ku Chrystusowi i Jego zbawczemu dziełu. Przez dziesięć wieków Polska pozostała zawsze wierna Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi i jego pasterzom, przy pomocy i pod czujną, troskliwą opieką Matki Najświętszej, Dziewicy Wspomożycielki, która stała na straży naszej wierności broniła wiary narodu. Polska pozostała Jej wierna w swych tajemnicach radosnych, gdy woła: „Bogurodzico Dziewico”; wierna — w swych tajemnicach bolesnych, gdy śpiewa: „Serdeczna Matko”; wierna — w swych tajemnicach chwalebnych, gdy woła: .Gaudę, Mater Polonia” — „Raduj się, Matko Polsko!” O jakże bogata jest nasza przeszłość dziejowa, która sprawiła, że weszliśmy w teraźniejszość i oto — tu stoimy!
Dalszy ciąg na następnej stronie ===>
Strona 1 z 4
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/historia/291527-oredzie-prymasa-wyszynskiego-z-3-maja-1966-roku-chcemy-oddac-narod-i-cala-ojczyzne-w-macierzynska-slodka-niewole-maryi-za-wolnosc-kosciola-w-swiecie-i-w-polsce?strona=1
