400 tys. zł zadośćuczynienia i odszkodowania otrzyma Andrzej Gwiazda za trwające ponad rok internowanie w stanie wojennym – orzekł w środę Sąd Apelacyjny w Gdańsku.

CZYTAJ TAKŻE:

— NASZ WYWIAD. Gwiazda: „Stan wojenny nie został w ogóle rozliczony”; „Nie było możliwości na radziecką interwencję”

— TYLKO U NAS. Andrzej Gwiazda: Trudno powiedzieć, kto wyrządził Polsce większą krzywdę - Wałęsa czy Michnik

— TYLKO U NAS. Agresywne protesty na ulicach. Gwiazda: „Byliśmy bierni. Zło zwycięża wtedy, kiedy dobro przestaje być bronione”

Zadośćuczynienie za internowanie

Sąd utrzymał tym samym w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z lipca tego roku. We wcześniejszym orzeczeniu sąd przyznał Gwieździe 25 tys. zł. Apelację od lipcowego wyroku wniósł pełnomocnik działacza opozycji antykomunistycznej. Gwiazda domagał się od Skarbu Państwa zapłaty 2 mln zł.

Zasługi pana Andrzeja Gwiazdy w doprowadzeniu do zdarzeń, które miały miejsce w sierpniu 1980 r., cała jego działalność w czasie do stanu wojennego, ale i późniejsza do wyborów, które miały miejsce w czerwcu 1989 r. są rzeczą bezsporną. I jedyne, co sąd może w tym zakresie powiedzieć, to to, że należy się za to najwyższy szacunek, czoło uchylone przed panem wnioskodawcą właśnie za to, co zrobił

— mówił w środę w uzasadnieniu wyroku sędzia Włodzimierz Brazewicz.

Zaznaczył, że Gwiazdę można bezsprzecznie uznać za bohatera. „Natomiast sytuacją sporną w tej sprawie była kwota zadośćuczynienia. I bez względu na to, jaką sąd by kwotę przyznał pewnie nigdy nie byłaby ona odpowiednią rekompensatą za pozbawienie wolności” - dodał.

Sąd podkreślił, że otrzymane przez dawnego działacza „S” zadośćuczynienie i odszkodowanie jest kwotą „godną”.

425 tysięcy złotych jest kwotą, która nie jest ani symboliczna, ani nie jest kwotą, co do której moglibyśmy powiedzieć, że jest nadmiernie wysoka

— podkreślił Brazewicz.

Andrzej Gwiazda (ur. 14 kwietnia 1935 r. w Pińczowie) ukończył Politechnikę Gdańską na kierunku elektronika. W 1978 r. był współzałożycielem i działaczem Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W sierpniu 1980 r. jako inicjator strajku w „Elmorze” został członkiem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej.

13 grudnia 1981 r. został internowany w Strzebielinku k. Wejherowa (Pomorskie), a następnie w areszcie śledczym w Warszawie-Białołęce. Internowany był do 22 grudnia 1982 r.

wkt/PAP