Bunt elit. „To one zbuntowały się przeciw wartościom Zachodu i tym buntem zniszczyły je nie dając nic w zamian”

Gdy przypatrujemy się naszym czasom, w szczególności elitom, trudno nie zauważyć, że opisane przez Ortegę nastawienia umysłowe są charakterystyczne bardziej dla wyższych niż niższych klas społeczeństw Zachodu. Trudno utrzymać opinię, że to zwykli ludzie czekają na „świat nieograniczonych możliwości”. Za tym „światem nieograniczonych możliwości” kryje się demontaż z myśl teorii krytycznej cywilizacji zachodniej, która stała się synonimem zorganizowanego systemu dominacji, skonstruowanego w celu wymuszania uległości wobec burżuazyjnych wartości i utrzymywania ofiar patriarchalnej przemocy – kobiet, dzieci, homoseksualistów, kolorowych – w stanie podporządkowania. Teoria krytyczna to buntownicze nastawienie wobec własnej kultury, którą niszczy się ideologią poprawności politycznej, udającą, że nie jest ideologią.

Nie przypadkowo przenikliwy krytyk tych elit, Christopher Lasch napisał książkę „Bunt elit”, którą tutaj przywołuje. Bo to one zbuntowały się przeciw wartościom Zachodu i tym buntem zniszczyły je nie dając nic w zamian. Przynajmniej na zachodzie Europy, ta pierwsza runda została przez liberałów i lewicę niestety wygrana. Elity zachowują się jak niegdyś ciżba i są jeszcze dumne ze swego amoralizmu. To dlatego w przestrzeni kultury mogą się pojawiać takie zaistnienia jak „Klątwa”. W Stanach Zjednoczonych i Europie Środkowej klasa pracująca i niższa klasa średnia przywiązane do chrześcijaństwa, walczą z aborcją, cenią rodziny z obojgiem rodziców jako źródło stabilności w niepewnym świecie, opierają się ofensywie gender i „alternatywnym stylom życia”. W Polsce, gdzie elity jak to w neokolonii były bardziej papieskie niż Papież, stały się one rasistowskie w stosunku do niższych klas. Co zrobił demos w odpowiedzi na tę pogardę? Odebrał władzę zdegenerowanym elitom wyznającym post-prawdę i zaczął kreować własną elitę. I powracają normy. W tym ta najstraszniejsza, faszystowska: „Nie kradnij”.