Uwierzmy jeszcze raz, że w Polsce działa taka siła, która bez gwałtu i przemocy wszystko uspokaja, jednoczy, raduje. Ona jest tutaj

— mówił w Gietrzwałdzie abp Wojciech Polak. Prymas Polski przewodniczył Mszy świętej z okazji 140. rocznicy objawień Matki Bożej i 50-lecia koronacji obrazu Matki Bożej Gietrzwałdzkiej.

Publikujemy tekst homilii prymasa Polski abp Wojciecha Polaka, wygłoszonej podczas Mszy Świętej z okazji 140. rocznicy objawień Matki Bożej i 50-lecia koronacji obrazu Matki Bożej Gietrzwałdzkiej

Najdostojniejszy Księże Arcybiskupie Józefie, Pasterzu Kościoła Warmińskiego, Czcigodni Bracia w Pasterskim Posługiwaniu, Arcybiskupi, Biskupi i Prezbiterzy, Wszystkie Osoby Życia Konsekrowanego, Przewielebni Księża Kanonicy, Kustosze Sanktuarium, Przedstawiciele życia publicznego, Siostry i Bracia w Chrystusie Panu,

1. Przywołała nas wszystkich do Gietrzwałdu. Nie pytaliśmy o drogi – wszyscy je znają. Jakaż to siła jednocząca, a przy tym pełna pokoju! Niesie radość, wnosi spokój w duszę (…) Aż cieszyć się trzeba, że w Polsce działa taka Siła, która bez gwałtu i przemocy wszystko uspokaja, jednoczy, raduje. Jak trzeba z tej siły korzystać! Jak każdy, kto miłuje swój próg rodzinny, musi biec do tej siły jednoczącej w pokoju, włączając się w świętą rodzinę Dzieci Bożych, zjednoczoną i miłującą.

Umiłowani Siostry i Bracia. Wzięliśmy te słowa kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia, za nasz duchowy przewodnik, właśnie dziś, w tym świętym miejscu, do którego i nas wszystkich przywołała Matka Boża Gietrzwałdzka.

Przywołała nas Maryja do siebie z rożnych stron naszej Ojczyzny, abyśmy uwielbili Boga w 140. rocznicę Jej cudownych objawień i wspólnie dziękowali, że przed 50 laty, przez dłonie kard. Wyszyńskiego, na Jej skronie, na Twoje skronie Święta Matko Ziemi Warmińskiej – jak wówczas mówił Prymas – nałożyliśmy złote korony, abyś będąc Matką królowała! I za papieżem Franciszkiem, biorąc słowa z jego sierpniowego jasnogórskiego przesłania, i my tutaj zgromadzeni możemy powtórzyć, że i dla nas to wielki zaszczyt mieć za matkę Królową, samą Królową aniołów i świętych (…) i cieszyć się, że Królowa jest matką i że ma się Królową za matkę, że kocha się jak matkę Tę, którą nazywamy naszą Panią! W Niej też widzimy – jak nam wskazał Prymas Tysiąclecia – tę siłę nas jednoczącą, która wszystko uspokaja, jednoczy i raduje, tak przecież, jak matka uspokaja, jednoczy i raduje swoje dzieci.

1. Umiłowani w Panu Siostry i Bracia! Nasze dzisiejsze uroczystości i modlitwa są najpierw dziękczynieniem za szczególną obecność Maryi w tym właśnie zakątku Świętej Warmii. Ona obrała sobie to miejsce przeszło 600 lat temu. To właśnie tutaj, w Gietrzwałdzie, już w drugiej połowie XIV wieku oddawano Jej cześć jako Bolesnej Pani spod Krzyża, a potem, od XVI wieku, modlono się w tutejszym kościele przed Jej świętym wizerunkiem Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jak wspominał w dniu koronacji Gietrzwałdzkiej Pani Prymas Tysiąclecia, miejscowe kroniki pod datą 1568 zanotowały, że w Gietrzwałdzie czczony jest przez wiernych obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. I te same kroniki gietrzwałdzkiego kościoła i sanktuarium dość szeroko opisały wydarzenia, które działy się tutaj od 27 czerwca do 16 września 1877 roku. W tych dniach, 140 lat temu, Matka Boża, Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta – jak sama wyznała swoje imię – wielokrotnie ukazała się dwóm tutejszym nastolatkom – Justynie Szafryńskiej i Barbarze Samulowskiej. Maryja mówiła do nich w miejscowej gwarze, bliskiej językowi polskiemu. Mówiła – jak zapisano we wspomnianych kronikach – w języku takim, w jakim mówią w Polsce.

Jak wiemy, był to dla naszej Ojczyzny czas wielkiej próby. Polski nie było wówczas na mapach Europy i świata. Po upadku powstania styczniowego w 1863 roku, naród nasz doświadczał szczególnie bolesnego upokorzenia. W zaborze rosyjskim rozpoczęła się intensywna rusyfikacja i wywózki wielu działaczy społecznych i niepodległościowych na Sybir. W zaborze pruskim zaczynał się czas okrutnej bismarckowskiej germanizacji ludności polskiej, czyli tzw. kulturkampfu. Także tutaj, na Warmii, i to zaledwie na kilka lat przed maryjnymi objawieniami w Gietrzwałdzie, zakazano we wszystkich szkołach języka polskiego i wyrzucano stąd niepokornych kapłanów i zgromadzenia religijne tak, że wiele parafii na południowej Warmii było pozbawionych duchowej opieki.

Tak, był to rzeczywiście czas – jak stwierdził pięćdziesiąt lat temu Prymas Tysiąclecia – prawdziwie zaciętej walki z duchem religijnym i rodzimym polskiego ludu. Ale w tych trudnych dniach Bóg nie opuścił swojego ludu. Z ust Niepokalanej padły przecież i te słowa: nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was. Były to – jak napisał w swoim liście z okazji 125. rocznicy objawień Matki Bożej Gietrzwałdzkiej święty Jan Paweł II - mocne słowa pocieszenia i umocnienia. Wypowiedziane z matczyną miłością stały się źródłem otuchy i nadziei dla wszystkich, którzy doznawali smutku z powodu różnorakich doświadczeń osobistych, rodzinnych i narodowych. Wypowiedziane – jak wskazywał jeszcze Ojciec Święty – wraz z przypomnieniem niezwykłej mocy modlitwy różańcowej i z wezwaniem do odnowy, stały się źródłem ożywienia religijnego nie tylko na Warmii, ale i w całej Polsce.

Czytaj dalej na następnej stronie