W "Sieci": Zmierzch Tuska. "Był tym, który upokarza innych za pomocą rozmaitych tricków. Teraz sam został bezlitośnie upokorzony"

Obrazki przedstawiające upokorzenie premiera w pałacu prezydenckim przejdą do historii polskiej polityki i mediów. Czy pozbawiony wizji i celu szef rządu jest jeszcze w stanie podjąć walkę z obozem patriotycznym? – pyta Łukasz Wróblewski na łamach nowego numeru tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne w ramach subskrypcji Sieci Przyjaciół.

„Zmierzch Tuska”

Scenę z Pałacu Prezydenckiego, kiedy zniecierpliwiony Donald Tusk w otoczeniu mediów czeka na pierwsze spotkanie z prezydentem Karolem Nawrockim, z pewnością zapamiętamy na długo. Łukasz Wróblewski w artykule „Zmierzch Tuska” zauważa, że wyjątkowość tego zdarzenia wynika przede wszystkim z odwrócenia dotychczasowych ról.

To Tusk był tym, który upokarza innych za pomocą rozmaitych trików, pokazując ich gorszymi niż są w rzeczywistości. Teraz sam został bezlitośnie upokorzony, z namysłem wystawiony na urągowisko

— pisze Wróblewski.

Czy premier ma jeszcze szansę odbudować swoją pozycję polityczną? Wydaje się to wątpliwe, zwłaszcza w kontekście porównania tego, co od 1 czerwca robi Tusk, a co w tym samym czasie zrobił Karol Nawrocki.

Premier pozwolił ośmieszyć państwo, a (co z politycznego punktu widzenia gorsze) także siebie – opowieściami Romana Giertycha i słynnego dr. Krzysztofa Kontka o ukradzionych wyborach. (…) Klęską rządu z pewnością jest afera KPO. (…) Podobnie rzecz się ma z narracją o Tusku polityku, którego „w Europie nikt nie ogra”. (…) Tymczasem Karol Nawrocki złożył obiecywane w kampanii wyborczej projekty ustaw dotyczące powrotu do pierwotnego, sensownego kształtu Centralnego Portu Komunikacyjnego, ochrony polskiej wsi oraz zerowego PIT dla rodzin z co najmniej dwójką dzieci, objechał pół Polski, rozmawiał z prezydentem Trumpem i przyjął jego zaproszenie do Waszyngtonu. Różnica nie mogłaby być bardziej wyraźna

— podkreśla publicysta tygodnika „Sieci”

Dlaczego szanse Tuska na odrobienie strat maleją? Powodów jest kilka, zaczynając od wieku prezydenta, sprzyjającej globalnej koniunktury, kompetentnych współpracowników, a kończąc na niezaprzeczalnej dynamice politycznej Nawrockiego.

„Katastrofa polskiej dyplomacji”

Waszyngtoński szczyt, podczas którego Trump, Zełenski i 9 liderów państw europejskich omawiali taktykę wobec Rosji i Putina bez udziału przedstawiciela Polski, każe już poważnie zastanowić się nad kondycją naszej dyplomacji. Dariusz Matuszak nie szczypie się w język i swój artykuł „Katastrofa polskiej dyplomacji” zaczyna od stwierdzenia, że… „do oceny polskiej polityki zagranicznej bardziej przydatne są narzędzia psychiatrii i psychologii, niż te służące do analiz politologicznych, wojskowych, ekonomicznych czy socjologicznych”.

Dziennikarz zauważa, że stan polskiej polityki zagranicznej to pokłosie ślepego zawierzenia przez obecny rząd Unii Europejskiej i Niemcom.

Tak było za pierwszych rządów Donalda Tuska, podobnie w czasach, gdy PO wraz obecnymi koalicjantami była w opozycji i tak jest teraz. Jeszcze za prezydentury Baracka Obamy spychano na margines nasze stosunki ze Stanami Zjednoczonymi. Wraz z wybuchem wojny na Ukrainie wszelkie kalkulacje dzisiejszych rządców Polski runęły, nietrafność wszystkich diagnoz została obnażona.

Matuszak podkreśla, że polska dyplomacja najwyraźniej pokazała swój brak kompetencji i wyczucia przez swój jawnie krytyczny, a wręcz wrogi stosunek wobec Donalda Trumpa.

„10 lat w pałacu”

Czy warto poświęcić czas, by przeczytać książkę prezydenta Andrzeja Dudy? Zdecydowanie tak! O tym, czego możemy się po niej spodziewać, pisze Piotr Gursztyn w artykule „10 lat w pałacu”.

Andrzej Duda nie załatwia w tej książce swych osobistych spraw, pełnych żalu porachunków z politycznymi wrogami. Po prostu opisuje (…) czas jego prezydentury oraz dodaje do tego dygresje na temat innych epizodów z jego życia. Takie tematy jak relacje z żoną, córką czy w ogóle innymi ludźmi zawsze są ciekawe dla wścibskich czytelników. Pewnie też zainteresują ukazane tam prywatne sprawy, np. opis walk prezydenta z nadwagą czy strach przed psami (…). To także opis rewolucji, która dokonała się w życiu rodziny Dudów. Rozdziały „Po godzinach”, „Tylko we dwoje”, „Czy w dżinsach i smokingu” to też obszerne fragmenty, które zaciekawią czytelników mało zainteresowanych polityką. Skądinąd widać w nich, jakim ciężarem jest hejt, który musiały znosić osoby najbliższe głowy państwa – czyli żona Agata i córka Kinga

— pisze publicysta.

Dekada w Pałacu Prezydenckim to czas na tyle ważny i długi, że Andrzej Duda z pewnością znajdzie swoje miejsce w podręcznikach historii. Jak zostanie oceniony?

Polecamy także artykuły: Stanisława Janeckiego „Ile waży Kosiniak-Kamysz?”, Konrada Kołodziejskiego „Głupcy czy prowokatorzy?”, Jana Rokity „Gnra a zwłokę”, Marka Budzisza „Kwadratura koła, czyli gwarancje bezpieczeństwa dla Ukrainy”, Grzegorza Górnego „Mniej Roberta, więcej Piotra”, Aleksandry Rybińskiej „Wojna, która nadchodzi”.

Ponadto w tygodniku także komentarze bieżących wydarzeń pióra Bronisława Wildsteina, Doroty Łosiewicz, Daniela Obajtka, Samuela Pereiry, Marty Kaczyńskiej-Zielińskiej, Arkadiusza Mularczyka, Wojciecha Reszczyńskiego, Andrzeja Rafała Potockiego, Aleksandra Nalaskowskiego, Ryszarda Czarneckiego, Katarzyny Zybertowicz.

Więcej w nowym wydaniu tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne online w ramach subskrypcji wPolityce.pl.

Zapraszamy też do oglądania audycji telewizji wPolsce24 na 52 kanale telewizji naziemnej oraz u operatorów: Canal+ – 62, Vectra – 825, Polsatbox – 909, 921, 196, Play – 65, 121, 339, Netia – 192, Orange – 32, Evio – 43, Toya – 631, Inea – 459 oraz na kanale YouTube i na stronie www.wPolsce24.tv.

kk