Przełom roku 2021 i 2002-go to ważny moment. Zobaczyliśmy to, czego istnienie wcześniej zasadnie podejrzewaliśmy: sojusz rosyjsko-niemiecki, w przypadku naszego zachodniego sąsiada oparty o pogardę dla istniejących struktur, zarówno europejskich, jak i natowskich. To, co szokuje, to skala i głębokość porozumienia Berlina z Moskwą. To w istocie bardzo ścisła koordynacja działań. Moskwa szykuje agresję, a Berlin robi wiele, by jej pomóc: odrzuca pomysły dalej idących sankcji, blokuje dostawy broni, zmusza Brytyjczyków do lotów okrężnych. A niemieccy wojskowi śpieszą z ciepłymi słowami pod adresem Putina:
Być może oś Berlin - Moskwa wciąż byłaby skryta za parawanem rytualnych gestów niemieckich polityków, gdyby nie zmiana rządu w Niemczech. Nowy kanclerz Olaf Scholz ma mniej doświadczenia niż Angela Merkel, i być może dlatego jego ekipa pokazała światu więcej niż chciała.
Po okresie 30-letnich złudzeń, Polska znów leży między Rosją a Niemcami. Czasy są na szczęście inne, mimo wszystko mniej brutalne, ale nasza sytuacja w sumie wygląda dość podobnie. Na szczęście wciąż są Stany Zjednoczone - osłabione, z chwiejnym przywództwem, ale jednak są. To ważna różnica w porównaniu z latami 30.
Zasadnicze pytanie brzmi: czy opozycja dostrzeże, że stawianie na Niemcy jako na protektora i gwaranta bezpieczeństwa to śmiertelna pułapka? Czy zrozumie, że wasalny (na inny trudno liczyć) sojusz z Berlinem nie rozwiązuje żadnego z naszych dylematów, a jedynie ułatwia cichy podział naszych interesów? Zrozumieć powinna - przynajmniej ta jej część, która ma ambicję do bycia czymś więcej niż niemieckim zasobem w naszym kraju. Tylko w ten sposób w Polsce powstaną warunki umożliwiające wypracowanie elementarnego konsensusu w sprawie polityki zagranicznej. A to sprawa dziś więcej niż pilna.
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/582994-czy-opozycja-dostrzeze-ze-stawianie-na-niemcy-to-pulapka
