Pranie pieniędzy, wedle klasycznej definicji, polega na wprowadzaniu do obrotu oficjalnego pieniędzy pochodzących z nielegalnych źródeł. Najbardziej znaną formą prania pieniędzy jest zawyżanie dochodów płynących z legalnej działalności i w ten sposób podstawianie sum uzyskanych z przestępstw bądź też działalności haniebnej, moralnie nagannej lub niemile widzianej w danym państwie.
Sam termin pochodzi z czasów alkoholowej prohibicji w Stanach Zjednoczonych, kiedy gangi, zaangażowane w nielegalne odstawy napojów wyskokowych, inwestowały środki w sieci pralni publicznych. Dziś pranie pieniędzy nie dotyczy jedynie przestępczości mafijnej, handlu narkotykami, czy bronią, a także legalizowania środków pochodzących z handlu ludźmi i masowych wymuszeń.
Obecnie termin: „pranie pieniędzy” obejmuje także tzw. „sterowanie społeczne”, czyli legalizowanie zewnętrznych funduszy z ukrytych źródeł, które mają spowodować przewroty, niepokoje społeczne i destabilizację. Właśnie w tym ostatnim kontekście przypominam najpopularniejsze sposoby prania nielegalnych pieniędzy.
Oto kilka popularnych sposobów prania:
1/ Smurfing – wpłacanie przez wielu podstawionych ludzi niewielkich sum, które nie wymagają legitymowania się dowodami tożsamości. Takie podejrzenia pojawiały się m.in. wobec finansowania kampanii wyborczej wobec m.in. Akcji Wyborczej „Solidarność”.
2/ Manipulowanie wysokościami faktur w obrocie międzynarodowym. Zawyżone faktury służą do legalizacji przestępczych dochodów. Ten sposób specjaliści nazywają: „transferpricking”.
3/ Tworzenie firm widm i obrót fikcyjnymi fakturami, które wykazują dochód i w ten sposób legalizują pieniądze mafii.
4/ Dodawanie do legalnie działającego biznesu pieniędzy z nielegalnego źródła. Zwykle dzieje się to w dziedzinach, w których trudno jest precyzyjnie oszacować obroty. Np. Pablo Escobar, boss kartelu z Medellin, oficjalnie czerpał dochody z rewelacyjnie działających firm taksówkarskich.
5/ Sposób kredytowy – firma zaciąga kredyt w banku i jednocześnie zawiera fikcyjną umowę pożyczki z inną firmą. Kredyt bankowy spłacany jest pieniędzmi z fikcyjnej pożyczki. W takiej sytuacji następuje cała karuzela zobowiązań i obrotów, w której wykorzystywane są także firmy z tzw. „rajów podatkowych” i miejsc na świecie, z którymi utrudniona jest wymiana informacji finansowych.
6/ Mieszane stosowanie wszystkich wymienionych metod budujące skomplikowane schematy wymian finansowych i transakcji, które możliwe są do rozszyfrowania tylko przez specjalistów posiadających dostęp do informacji finansowych i dysponujących danymi ze śledztwa, oraz oryginalnymi dokumentami księgowymi.
Wymieniłem tylko najpopularniejsze sposoby oszustw, jednak kreatywność księgowych mafii i gangów sprawia, że niemal każdego dnia powstają nowe metody i ulepszone kombinacje starych.
Dalszy ciąg na następnej stronie
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Pranie pieniędzy, wedle klasycznej definicji, polega na wprowadzaniu do obrotu oficjalnego pieniędzy pochodzących z nielegalnych źródeł. Najbardziej znaną formą prania pieniędzy jest zawyżanie dochodów płynących z legalnej działalności i w ten sposób podstawianie sum uzyskanych z przestępstw bądź też działalności haniebnej, moralnie nagannej lub niemile widzianej w danym państwie.
Sam termin pochodzi z czasów alkoholowej prohibicji w Stanach Zjednoczonych, kiedy gangi, zaangażowane w nielegalne odstawy napojów wyskokowych, inwestowały środki w sieci pralni publicznych. Dziś pranie pieniędzy nie dotyczy jedynie przestępczości mafijnej, handlu narkotykami, czy bronią, a także legalizowania środków pochodzących z handlu ludźmi i masowych wymuszeń.
Obecnie termin: „pranie pieniędzy” obejmuje także tzw. „sterowanie społeczne”, czyli legalizowanie zewnętrznych funduszy z ukrytych źródeł, które mają spowodować przewroty, niepokoje społeczne i destabilizację. Właśnie w tym ostatnim kontekście przypominam najpopularniejsze sposoby prania nielegalnych pieniędzy.
Oto kilka popularnych sposobów prania:
1/ Smurfing – wpłacanie przez wielu podstawionych ludzi niewielkich sum, które nie wymagają legitymowania się dowodami tożsamości. Takie podejrzenia pojawiały się m.in. wobec finansowania kampanii wyborczej wobec m.in. Akcji Wyborczej „Solidarność”.
2/ Manipulowanie wysokościami faktur w obrocie międzynarodowym. Zawyżone faktury służą do legalizacji przestępczych dochodów. Ten sposób specjaliści nazywają: „transferpricking”.
3/ Tworzenie firm widm i obrót fikcyjnymi fakturami, które wykazują dochód i w ten sposób legalizują pieniądze mafii.
4/ Dodawanie do legalnie działającego biznesu pieniędzy z nielegalnego źródła. Zwykle dzieje się to w dziedzinach, w których trudno jest precyzyjnie oszacować obroty. Np. Pablo Escobar, boss kartelu z Medellin, oficjalnie czerpał dochody z rewelacyjnie działających firm taksówkarskich.
5/ Sposób kredytowy – firma zaciąga kredyt w banku i jednocześnie zawiera fikcyjną umowę pożyczki z inną firmą. Kredyt bankowy spłacany jest pieniędzmi z fikcyjnej pożyczki. W takiej sytuacji następuje cała karuzela zobowiązań i obrotów, w której wykorzystywane są także firmy z tzw. „rajów podatkowych” i miejsc na świecie, z którymi utrudniona jest wymiana informacji finansowych.
6/ Mieszane stosowanie wszystkich wymienionych metod budujące skomplikowane schematy wymian finansowych i transakcji, które możliwe są do rozszyfrowania tylko przez specjalistów posiadających dostęp do informacji finansowych i dysponujących danymi ze śledztwa, oraz oryginalnymi dokumentami księgowymi.
Wymieniłem tylko najpopularniejsze sposoby oszustw, jednak kreatywność księgowych mafii i gangów sprawia, że niemal każdego dnia powstają nowe metody i ulepszone kombinacje starych.
Dalszy ciąg na następnej stronie
Strona 1 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/349966-pucz-i-pralnie-pieniedzy-w-przypadku-dzisiejszej-polski-przewrotem-politycznym-moga-byc-zainteresowane-niemcy-i-rosja
