W wyborach 4 czerwca 1989 r. komuniści i ich sługusy ze Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego właściwe „za bezdurno” dostali aż 65 proc. mandatów w Sejmie. Rząd Tadeusza Mazowieckiego powołali więc przede wszystkim komuniści. I komuniści mieli w pookrągłostołowym rządzie Tadeusza Mazowieckiego pakiet kontrolny, choć formalnie było w nim tylko czterech z nich: poza wicepremierem i szefem MSW Czesławem Kiszczakiem oraz ministrem obrony Florianem Siwickim jeszcze minister współpracy gospodarczej z zagranicą Marcin Święcicki (obecnie wielki obrońca demokracji z PO) oraz mało znany minister transportu Franciszek Wielądek. Kiszczak i Siwicki znaczyli w rządzie Mazowieckiego więcej niż „solidarnościowi” ministrowie razem wzięci. Tym bardziej że mogli sterować obficie reprezentowaną w tym gabinecie swoją agenturą. Przez lata przekonywano nas, że Kiszczak i Siwicki musieli być w rządzie, a Jaruzelski musiał być prezydentem, żeby komuniści i agenci nie knuli przeciwko nowym władzom i przeciwko nowej Polsce. Tyle tylko, że oni nadal knuli, a jeszcze mieli osłonę tej nowej Polski. Obaj komunistyczni generałowie bardzo intensywnie zajęli się czyszczeniem i ukrywaniem akt swojej najcenniejszej agentury, w tym przedstawicieli nowych chlebodawców. Zajęli się niszczeniem dowodów komunistycznych zbrodni, w tym tych, które obciążały ich samych. Niszczyli i ukrywali dowody zależności, wasalstwa, służalczości wobec ZSRS i współdziałania z Sowietami przeciwko własnemu narodowi. Najcenniejsze dowody ukradli, inne selekcjonowali wybiórczo, w zależności od tego, jaką przyszłość widzieli dla tych swoich agentów i współpracowników, na których mieli haki. Zbudowali też pancerz ochronny dla swoich ludzi w cywilnych i wojskowych tajnych służbach, które w oparciu o przejęte fundusze operacyjne, pieniądze ukradzione z FOZZ i te zarobione wspólnie z gangsterami (bardzo często ich agentami) założyli liczne firmy, w tym telewizje i inne media, oraz prowadzili bardzo dochodowe interesy. Komunistyczni namiestnicy oraz ich ludzie w rządzie Mazowieckiego doprowadzili do pierwotnej akumulacji kapitału wielkiej części polskiego biznesu, praktycznie wyhodowali czołówkę obecnego polskiego biznesu. A to oznacza, że wieloma z ich ówczesnych podopiecznych nadal można sterować przy pomocy haków, szantażu albo kontroli kurka z pieniędzmi. Dotyczy to także ludzi mediów, naukowców, ludzi kultury, przedstawicieli wolnych zawodów, a nawet księży.

W grudniu 1989 r. upadł mur berliński, w ówczesnej Czechosłowacji wygrała aksamitna rewolucja, w innych krajach dawnego bloku komuna waliła się i paliła, a w Polsce Kiszczak, Siwicki i komunistyczna agentura byli w rządzie. I osłaniali bezbolesne, aksamitne, wyjątkowo uprzywilejowane przejście ludzi dawnego systemu do III RP. Jeśli pookrągłostołowe elity bały się konsekwencji niewpuszczenia komunistycznych generałów i ich agentury do rządu po 4 czerwca 1989 r., to w grudniu 1989 r. nie było już żadnego uzasadnienia, żeby ich nie „wykopać” i nie przenieść tam, gdzie było ich miejsce, czyli do więzień i na sale sądowe. Ale nic takiego się nie stało, bo działała umowa, której ważnym elementem było psudodemokratyczne przedstawienie z 4 czerwca 1989 r. Tego „święta” nie da się uczciwie czcić, gdyż było filarem planu komunistów, zwornikiem ich największego oszustwa, uwiarygodnionego przez sprzedajne elity postsolidarnościowe.