Film „Pucz” Ewy Świecińskiej jest bardzo oszczędny w formie. Właściwie jest to kronika wydarzeń, które zaczęły się 16 grudnia na sali plenarnej Sejmu i od których miała zacząć się zmiana demokratycznie wybranej władzy.

Ostatecznie do tego nie doszło, więc wielu będzie teraz tamte wydarzenia lekceważyć, albo nawet pozbawiać powagi. Nie można na to pozwolić, nie można dawać sobie mydlić oczu, że to była spontaniczna akcja nieposłuszeństwa grupki wkurzonych obywateli.

Pamięć ludzka jest zawodna, szczególnie w czasie gdy polityczna rzeczywistość toczy się błyskawicznie. Za chwilę nie będziemy pamiętali wielu szczegółów, które film „Pucz” przypomina z chirurgiczną precyzją.

Proponuję mały sprawdzian. Od wydarzeń, które opisuje dokument Ewy Świecińskiej minęło zaledwie kilka tygodni. Proszę sprawdzić (samemu dla siebie), czy pamiętają Państwo:

— że opozycja jako pretekst do blokowania mównicy przyjęła wykluczenie z obrad posła Michała Szczerby, a dodatkowym powodem była „walka wolność mediów w parlamencie.

— że reporterka Faktów TVN Katarzyna Kolenda Zaleska relacjonując początek blokady sejmowej mównicy sugerowała, że zaraz nastąpią rozwiązania siłowe: „jeżeli posłów zacznie się stąd wyprowadzać siłowo, to ludzie, którzy są na zewnątrz chyba tego nie wytrzymają”.

— że już wtedy Tomasz Lis pisał na Twitterze o „trwającym właśnie w Polsce zamachu stanu”, a Mateusz Kijowski wzywał pod sejm na godz. 20, by „wesprzeć posłów opozycji”.

— że już wtedy posłowie PO Agnieszka Pomaska, Kinga Gajewska i dziwnie pociągający nosem poseł Sławomir Nitras biegali po budynku Sejmu jak poparzeni i nagrywali wszystko komórkami. Pomaska z satysfakcją mówiła o tym, że Jarosław Kaczyński nie może opuścić budynku: „Niech się pan prezes przebierze, może będzie łatwiej”.

— że poseł Nitras, wciąż pociągający nosem jej wtórował: „Prezes nie ma jak wyjść, tak trzymać!”.

ciąg dalszy na następnej stronie ===>