Czym pan będzie się teraz zajmował?

Zostałem pełnomocnikiem Ministra Obrony Narodowej do spraw CEK NATO. Mam doglądać realizacji zobowiązań Polski wobec Centrum oraz płynności obsługi finansowej, kadrowo – logistycznej, komunikacyjnej i technicznej. Z drugiej strony mam monitorować z ramienia strony polskiej pracę Centrum.

Zmiana pańskiego stanowiska w CEK NATO ma coś wspólnego z artykułem „Gazety Wyborczej”, że został pan odsunięty od centrum, ponieważ pod pseudonimem Aleksander Ścios krytykował pan działania rządu PiS?

Nie, skądże znowu. „Wyborcza” uparła się wręcz, że zostałem z tego powodu zdymisjonowany. Sprzeczność z faktami tej swobodnej oceny zauważyć nietrudno. W MON nikt nie zajmuje się twórczością i ocenianiem blogerów, a tożsamość blogera Ściosa nie należy do tematów moich rozmów z przełożonymi. Mam znacznie poważniejsze sprawy na głowie i nie wdaję się w tego typu dyskusje. Po prostu zakończyłem etap tworzenia CEK NATO i przygotowań Centrum do akredytacji. W konsekwencji mogłem podjąć się innych zadań.

A czym w ogóle zajmuje się CEK NATO? Przecież służby państw członkowskich NATO współpracują ze sobą w ramach Sojuszu.

Na pewno nie jest tak, jak ostatnio podawał TVN, jakoby mieli się tu  „szkolić oficerowie kontrwywiadu Sojuszu w kilku specjalnościach – obrony przed terroryzmem, medycyny wojskowej, wojny chemicznej i wojny informacyjnej”. Nie wiem, skąd oni wzięli takie dyrdymały! Wracając do tematu, są tradycje i dobre doświadczenia we współpracy wojskowej, natomiast służby na ogół współpracują ze sobą niechętnie, nie wymieniają się informacjami, obawiając się o swoje źródła. Niechętnie informują inne służby o swoich sukcesach i porażkach i współpracują z innymi w bardzo wąskim na ogół zakresie. Zadaniem CEK NATO jest realizacja projektów zwiększających zdolności Sojuszu Północnoatlantyckiego w dziedzinie kontrwywiadu, w tym rozpoznawanie i definiowanie nowych metod i zjawisk, zagrożeń, prowadzenie szkoleń uwzględniających nowe metody i  nietypowe zagrożenia bezpieczeństwa. Centrum nie będzie zajmowało się prowadzeniem pracy operacyjnej, ale przygotowaniem operatorów i podwyższaniem ich kwalifikacji teoretycznych i praktycznych w zakresie nowych zjawisk, z uwzględnieniem różnorodnych doświadczeń i metod pracy wszystkich państw członkowskich Centrum i  NATO.

Zakres współpracy jest na pewno głębszy aniżeli miało to miejsce wcześniej, ponieważ w ramach jednego projektu współpracują ze sobą ludzie z różnych krajów, pracujący wg rozmaitych krajowych i natowskich procedur i przepisów.

Rozmawiał Tomasz Plaskota.