Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.

Jak to się więc stało, że walcząc z polskim nacjonalizmem, „GW ” otwarcie gloryfikuje nacjonalizm ukraiński? Który dążył do stworzenia państwa jednego narodu, dokonując rzezi etnicznych, zabijając tylko dlatego, że ktoś był Polakiem? Albo osadnikiem, przybyłym z Czech? Czy też Żydem?

Pisząc, że Ukraina ma za bohaterów „morderców kobiet i dzieci”, posłowie obrażają tych, których nazywają przyjaciółmi

— poucza Paweł Smoleński. Najwyraźniej coś się zmieniło od czasów, gdy „GW ” wypracowała pedagogikę wstydu, która miała być terapią na nacjonalizm. Polski, rzecz jasna. W stosunkach z Ukrainą obowiązuje ścisła cenzura —nie można mówić o niewygodnych dla Ukraińców faktach, to rani ich wrażliwość. Która, w przeciwieństwie do polskiej, dla „GW ” się liczy.

„GW ” stara się przekonać, że pisząc odpowiedź na list polityków i intelektualistów ukraińskich PiS znalazł się w jakiejś niszy i jest w swych poglądach odosobniony. To kłamstwo, jedno z wielu zawartych w tym komentarzu. Posłowie PiS — którzy podkreślili swe poparcie dla ukraińskiej państwowości równocześnie nie zgadzając się na gloryfikację zbrodniarzy z OUN — UPA — myślą tak, jak wielu polityków zachodnich.

cd na następnej stronie

Strona 2 z 3