Generał Tomasz Jan Siemiątkowski walczył w 14 pułku kirasjerów pod Smoleńskiem i Możajskiem (Borodino). Za swe zasługi w bitwie pod Dueben przeciwko wojskom feldmarszałka Bluechera został oficerem Legii Honorowej. W Królestwie Polskim objął stanowisko dowódcy pułku strzelców konnych gwardii i awansował na generała brygady. W Noc Listopadową otrzymał od Wielkiego Księcia Konstantego rozkaz obrony Pałacu Saskiego, w którym mieszkał. Bronił go skutecznie przed powstańcami przez kilka godzin. Kiedy podjechał do nich konno, by tym razem perswazją zapobiec kolejnemu atakowi ze strony żołnierzy i wspierającego ich tłumu mieszkańców - padł śmiertelny strzał. 29 listopada 1841 roku w dziesiątą rocznicę wybuchu Powstania Listopadowego ku pamięci zabitych oficerów władze carskie wzniosły 30 metrowy obelisk odlany z żelaza wg zamysłu Antonio Corazziego (projektował Teatr Wielki w Warszawie). Warszawiacy nazwali go pomnikiem hańby i sukcesywnie dewastowali. Dlatego przeniesiono go z placu Saskiego w bardziej ustronne miejsce - na plac Zielony (dziś plac Dabrowskiego), gdzie stał do 1917 roku pod dozorem carskiej policji. Rok po wkroczeniu Niemców do stolicy w 1916 roku na wniosek członków Rady Miasta został za zgodą władz Rzeszy rozebrany. Ponieważ obelisku „strzegły” odlane w spiżu lwy i dwugłowe carskie orły pozostał po nim tylko dwuwiersz:
Osiem lwów – czterech ptaków pilnuje siedmiu łajdaków
Zasługi Jana Grossa dla Polski są niewielką częścią poświęceń wojskowych zastrzelonych w Noc Listopadową. Ale niesława, która przyniósł naszemu krajowi na świecie jest co najmniej równa, jak nie większa od zdrady oficerów, która w dodatku rzuca się cieniem na innych kawalerów Krzyża Kawalerskiego Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej. Tak długo, dopóki nie zabierze mu się prawa do noszenia go na piersi.
Nie wolno tej książki przeoczyć!
„Zapomniany Holokaust. Polacy pod okupacją niemiecką 1939 - 1944”.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Generał Tomasz Jan Siemiątkowski walczył w 14 pułku kirasjerów pod Smoleńskiem i Możajskiem (Borodino). Za swe zasługi w bitwie pod Dueben przeciwko wojskom feldmarszałka Bluechera został oficerem Legii Honorowej. W Królestwie Polskim objął stanowisko dowódcy pułku strzelców konnych gwardii i awansował na generała brygady. W Noc Listopadową otrzymał od Wielkiego Księcia Konstantego rozkaz obrony Pałacu Saskiego, w którym mieszkał. Bronił go skutecznie przed powstańcami przez kilka godzin. Kiedy podjechał do nich konno, by tym razem perswazją zapobiec kolejnemu atakowi ze strony żołnierzy i wspierającego ich tłumu mieszkańców - padł śmiertelny strzał. 29 listopada 1841 roku w dziesiątą rocznicę wybuchu Powstania Listopadowego ku pamięci zabitych oficerów władze carskie wzniosły 30 metrowy obelisk odlany z żelaza wg zamysłu Antonio Corazziego (projektował Teatr Wielki w Warszawie). Warszawiacy nazwali go pomnikiem hańby i sukcesywnie dewastowali. Dlatego przeniesiono go z placu Saskiego w bardziej ustronne miejsce - na plac Zielony (dziś plac Dabrowskiego), gdzie stał do 1917 roku pod dozorem carskiej policji. Rok po wkroczeniu Niemców do stolicy w 1916 roku na wniosek członków Rady Miasta został za zgodą władz Rzeszy rozebrany. Ponieważ obelisku „strzegły” odlane w spiżu lwy i dwugłowe carskie orły pozostał po nim tylko dwuwiersz:
Osiem lwów – czterech ptaków pilnuje siedmiu łajdaków
Zasługi Jana Grossa dla Polski są niewielką częścią poświęceń wojskowych zastrzelonych w Noc Listopadową. Ale niesława, która przyniósł naszemu krajowi na świecie jest co najmniej równa, jak nie większa od zdrady oficerów, która w dodatku rzuca się cieniem na innych kawalerów Krzyża Kawalerskiego Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej. Tak długo, dopóki nie zabierze mu się prawa do noszenia go na piersi.
Nie wolno tej książki przeoczyć!
„Zapomniany Holokaust. Polacy pod okupacją niemiecką 1939 - 1944”.
Strona 3 z 3
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/281788-zhanbiony-order-czyli-sprawa-jana-tomasza-grossa-przykladow-w-historii-mamy-az-nadto-by-mu-go-zabrac?strona=3
