Jeśli wykonując te kompetencje naruszyły prawo karne lub konstytucję w limitowanym procedurą zakresie podlegają sądom powszechnym i Trybunałowi Stanu.
Szczególną rolę w tym zakresie pełni z mocy wprost realizowanej kompetencji konstytucyjnej nie limitowanej ustawowo – naczelny organ władzy wykonawczej jakim jest Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Jest on z mocy Konstytucji upoważniony i zobowiązany do czuwania nad jej przestrzeganiem.
Kompetencje Prezydenta do czuwania nad przestrzeganiem Konstytucji sięgają tam, gdzie nie sięgają już kompetencje TK, to jest do sposobu wykonywania przez inne organy władzy przepisów prawa zgodnie z Konstytucją. Do tych zapisów Konstytucji nie można podchodzić tylko jako do politycznej deklaracji czy manifestu programowego. Skoro jedynie uprawniony do wiążącej oceny i korekty własnych, jednostkowych uchwał powołujących kandydatów na sędziów trybunalskich Sejm uznał, że procedura ich powoływania nie spełniła wymogów prawa, a samo prawo było niezgodne z Konstytucją i, że nie można tych braków konwalidować trzeba proces ten ponowić w sposób niewadliwy – wstrzymanie się przez Prezydenta z zakończeniem procesu powoływania kandydatów wybranych wadliwie przez odebranie od nich ślubowania – należy uznać za wypełnienie przez niego obowiązku czuwania nad przestrzeganiem konstytucyjnej zasady praworządności w wykonywaniu uprawnień Sejmu.
Jeżeli chce się w drodze analogii uznać rolę w tym zakresie Prezydenta podobnie do roli notariusza, godzi się zauważyć, że notariusz zobowiązany jest odmówić sporządzenia aktu notarialnego jeżeli dokumenty, na których się ma sporządzany i podpisywany przez niego akt opierać budzą wątpliwości co do prawidłowości ich sporządzenia.
Należy podzielić opinię TK, że mechanizm powoływania sędziego Trybunału nie jest zakończony do czasu odebrania ślubowania od wybranych sędziów, podobnie jak oświadczenie woli kształtujące stosunek prawny w wymaganej bezwzględnie formie notarialnej nie wywierają skutków prawnych bez ich potwierdzenia podpisem notariusza.
Manipulacja świadomością prawa, z jaką mamy do czynienia, aby zakłócić odbywający się proces naprawy państwa i prawa – jest w sprzeczności z konstytucyjnymi wartościami i rozgraniczeniom kompetencji trójpodziału władzy.
Oceny i opinie formułowane niezależnie od korygujących system prawa orzeczniczych kompetencji TK nie są powszechnie obowiązującym prawem i nie podlegają obowiązkowi ich wdrażania w życie.
Czas o tym przypomnieć opozycji parlamentarnej i pozaparlamentarnej niezależnie od posiadanych tytułów profesorskich i sprawowanych funkcji.
„Dialogi o naprawie Rzeczypospolitej” - Krzysztof Szczerski, Leszek Sosnowski. Książka do kupienia „wSklepiku.pl”. Polecamy!
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Jeśli wykonując te kompetencje naruszyły prawo karne lub konstytucję w limitowanym procedurą zakresie podlegają sądom powszechnym i Trybunałowi Stanu.
Szczególną rolę w tym zakresie pełni z mocy wprost realizowanej kompetencji konstytucyjnej nie limitowanej ustawowo – naczelny organ władzy wykonawczej jakim jest Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Jest on z mocy Konstytucji upoważniony i zobowiązany do czuwania nad jej przestrzeganiem.
Kompetencje Prezydenta do czuwania nad przestrzeganiem Konstytucji sięgają tam, gdzie nie sięgają już kompetencje TK, to jest do sposobu wykonywania przez inne organy władzy przepisów prawa zgodnie z Konstytucją. Do tych zapisów Konstytucji nie można podchodzić tylko jako do politycznej deklaracji czy manifestu programowego. Skoro jedynie uprawniony do wiążącej oceny i korekty własnych, jednostkowych uchwał powołujących kandydatów na sędziów trybunalskich Sejm uznał, że procedura ich powoływania nie spełniła wymogów prawa, a samo prawo było niezgodne z Konstytucją i, że nie można tych braków konwalidować trzeba proces ten ponowić w sposób niewadliwy – wstrzymanie się przez Prezydenta z zakończeniem procesu powoływania kandydatów wybranych wadliwie przez odebranie od nich ślubowania – należy uznać za wypełnienie przez niego obowiązku czuwania nad przestrzeganiem konstytucyjnej zasady praworządności w wykonywaniu uprawnień Sejmu.
Jeżeli chce się w drodze analogii uznać rolę w tym zakresie Prezydenta podobnie do roli notariusza, godzi się zauważyć, że notariusz zobowiązany jest odmówić sporządzenia aktu notarialnego jeżeli dokumenty, na których się ma sporządzany i podpisywany przez niego akt opierać budzą wątpliwości co do prawidłowości ich sporządzenia.
Należy podzielić opinię TK, że mechanizm powoływania sędziego Trybunału nie jest zakończony do czasu odebrania ślubowania od wybranych sędziów, podobnie jak oświadczenie woli kształtujące stosunek prawny w wymaganej bezwzględnie formie notarialnej nie wywierają skutków prawnych bez ich potwierdzenia podpisem notariusza.
Manipulacja świadomością prawa, z jaką mamy do czynienia, aby zakłócić odbywający się proces naprawy państwa i prawa – jest w sprzeczności z konstytucyjnymi wartościami i rozgraniczeniom kompetencji trójpodziału władzy.
Oceny i opinie formułowane niezależnie od korygujących system prawa orzeczniczych kompetencji TK nie są powszechnie obowiązującym prawem i nie podlegają obowiązkowi ich wdrażania w życie.
Czas o tym przypomnieć opozycji parlamentarnej i pozaparlamentarnej niezależnie od posiadanych tytułów profesorskich i sprawowanych funkcji.
„Dialogi o naprawie Rzeczypospolitej” - Krzysztof Szczerski, Leszek Sosnowski. Książka do kupienia „wSklepiku.pl”. Polecamy!
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/275741-przywracanie-stanu-rownowagi-kompetencje-prezydenta-do-czuwania-nad-przestrzeganiem-konstytucji-siegaja-tam-gdzie-nie-siegaja-juz-kompetencje-tk?strona=2
Dziękujemy za przeczytanie artykułu!
Najważniejsze teksty publicystyczne i analityczne w jednym miejscu! Dołącz do Premium+. Pamiętaj, możesz oglądać naszą telewizję na wPolsce24. Buduj z nami niezależne media na wesprzyj.wpolsce24.
