To klasyczna scena w filmach sensacyjnych. Śmiertelnie ranny człowiek robi jeszcze kilka kroków, nie wie, że właściwie jest już trupem. Tak jak teraz Janusz Palikot.

Gdyby Palikota zastąpił Kalisz w inicjatywie politycznej Europa Plus, miałaby ona dwukrotnie więcej zwolenników. Wyniki sondażu przeprowadzonego dla „Rz” nie pozostawiają wątpliwości: Palikot to martwy balast, który ciągnie nową formację w dół.

Jeszcze kilka dni temu Palikot chełpił się, że może być nowym liderem lewicy. Zamieszczał swe zdjęcia na blogu, z uśmiechem wznosząc lampkę szampana w rocznicę tragedii smoleńskiej.
Teraz widać, że to konwulsyjne gesty bez znaczenia.
Wyborcy już odcinają Palikotowi tlen.

Znudził się im człowiek bez właściwości, przybierający kolejne maski, by zasłonić własną, nieciekawą twarz. Tak, to prawda, Palikot nadal jest największym chamem i dla niektórych jest to wciąż atrakcyjne. Ale chamów przybywa coraz więcej, w tej kategorii konkurencja jest ostra.

Panie Januszu, kochamy pana. Tak mówią do mnie ludzie

– opowiadał mi Palikot, gdy kilka lat temu pisałam o nim tekst do "Rz". Rozmowa z nim zapadła mi głęboko w pamięć. Była groteskowa: Palikot kładł rękę na sercu i teatralnie składał przysięgę, że wbrew uporczywie krążącym w Lublinie pogłoskom nie jest gejem, gejów wręcz nie znosi i nie lubi nawet przebywać w ich towarzystwie.

"Narcystyczny perwert" to określenie, jakiego użył w stosunku do Palikota znany psycholog, z którym wtedy rozmawiałam. Wydało mi się wyjątkowo trafne, zacytowałam je więc w "Rz" i postanowiłam więcej o narcystycznym perwercie nie pisać. Aż do chwili, gdy pisanie o nim nie będzie karmić jego ego. Gdy nie będzie podsycać żałosnego pragnienia bycia w centrum uwagi, w imię którego Palikot potrafi zniszczyć wszystko i wszystkich.

Jeszcze za wcześnie, by otworzyć szampana. Można go jednak już kupić. Niech stoi spokojnie na półce, czekając na właściwy moment. Gdy Janusz Palikot bezpowrotnie, ostatecznie spadnie w polityczny niebyt, gorszy dla niego od piekła.