W nowym "Sieci": Kto po Franciszku? "Pytanie, kto zostanie nowym papieżem, jest w istocie pytaniem o drogę, którą podąży Kościół"

Pytanie, kto zostanie nowym papieżem, jest w istocie pytaniem o drogę, którą podąży Kościół. W oczekiwaniu na konklawe Grzegorz Górny na łamach nowego numeru „Sieci” zastanawia się, na kogo postawią kardynałowie. Wskazuje także kandydatów, którzy nie mają szans na mitrę papieską.

Artykuły z bieżącego wydania dostępne w ramach subskrypcji Sieci Przyjaciół.

„Trzecie konklawe trzeciego tysiąclecia”

Przed zbliżającym się konklawe ruszyła giełda nazwisk kardynałów typowanych na nowego papieża. Sprawa jednak nie jest oczywista, ponieważ na Głowę Kościoła głosować będzie aż 135 elektorów. Grzegorz Górny w artykule „Trzecie konklawe trzeciego tysiąclecia” zauważa, że typowanie takie należy zacząć od wykluczenia purpuratów, którzy mają najmniejsze szanse na zwycięstwo.

Na wybór raczej nie mogą liczyć duchowni zbyt podeszli w latach, a więc zbliżający się do 80. roku życia. Takich osób jest 15. […] Trudno też sobie wyobrazić, by elektorzy wskazali na osobę zbyt młodą, taką jak np. 45-letni Mykoła Byczok. Ktoś mający dziś poniżej 60 lat mógłby zasiadać na tronie Piotrowym nawet ponad trzy, a nawet cztery dekady. Perspektywa tak długo panującego papieża jest dla większości hierarchów raczej nie do przyjęcia. To wyklucza z grona faworytów ok. 20 kolejnych purpuratów

— pisze Górny.

Publicysta zwraca uwagę także, że niewielkie szanse na wybór mają kandydaci z Ameryki Łacińskiej czy jezuici.

Wiele decyzji Franciszka wprowadzających chaos i zamieszanie składano bowiem na karb jego latynoskiego sposobu zarządzania. Dziś mało kto chciałby powtórzyć ten eksperyment. W ten sposób maleją szanse następnych 17 purpuratów […] Nie sposób też wyobrazić sobie wyboru drugiego z rzędu kandydata z zakonu jezuitów, co z grupy papabili eliminuje kolejnych czterech hierarchów

— czytamy.

Na kogo zatem mogą postawić kardynałowie? Czy będzie to zwolennik reform wprowadzonych przez zmarłego tydzień temu papieża, które dziś budzą najwięcej kontrowersji i są źródłem podziałów w Kościele?

— zastanawia się Grzegorz Górny.

„Pełna mobilizacja”

Marek Pyza w artykule „Pełna mobilizacja” pisze, że kończąca się za trzy tygodnie kampania wyborcza w końcu nabrała kolorów.

Przełom nastąpił po debatach w Końskich i TV Republika. Wtedy to Trzaskowski został odarty z teflonu, jakim był pieczołowicie owijany przez swoich sztabowców, a opinia publiczna zobaczyła, że gra nieczysto. Z drugiej strony wyborcy zobaczyli także prawdziwą twarz Nawrockiego.

Jak zauważa jeden ze sztabowców obywatelskiego kandydata na prezydenta:

Karol jest inny od tego, co się próbuje wkładać ludziom do głów na jego temat. To się udało. W dodatku media, które kreowały ten fałszywy obraz, same się unieważniły, stały się de facto zleceniobiorcami sztabu Trzaskowskiego. W połączeniu z kolejną debatą bez Trzaskowskiego i wywiadem Karola w Kanale Zero dla wielu ludzi stało się jasne, że przez cały czas byli oszukiwani. Teraz mogli zobaczyć, że to nie jest żaden „drewniany” typ, lecz ktoś o prezydenckim formacie […].

Przełom w kampanii obrazują także sondaże.

Ubiegłotygodniowe badania United Surveys dla Wirtualnej Polski oraz IBRiS dla „Polityki” musiały być szokiem dla kandydata Platformy. Jego przewaga nad prezesem IPN zmniejszyła się do ledwie 4–5 pp., a reszta stawki może już tylko pomarzyć o drugiej turze. […] Trzeba też wspomnieć o kolejnych trzech sondażach pokazujących niezadowolenie z rządów Donalda Tuska. Aż 59 proc. Polaków źle ocenia realizację obietnic wyborczych szefa PO, przeciwnego zdania jest tylko co piąty badany (badanie Social Changes dla telewizji wPolsce24). Analiza pracowni Opinia24 dla Radia Zet wskazuje, że rząd ma aż 51 proc. przeciwników, a 39 proc. zwolenników

— pisze Pyza.

„W lektyce do pałacu

Bogusław Sonik, były poseł Platformy Obywatelskiej w rozmowie z Dorotą Łosiewicz („W lektyce do pałacu”) uzasadnia, dlaczego zdecydował się poprzeć Karola Nawrockiego w prezydenckiej kampanii wyborczej.

Karol Nawrocki […] Uważa, że państwo pełni ważne funkcje wobec obywateli, choćby zapewnienie bezpieczeństwa. A to jest kluczowe w niepewnych czasach i w sytuacji wojny za naszą wschodnią granicą […] Drugim powodem, dla którego poparłem właśnie jego, są nie najlepsze doświadczenia związane z sytuacją, gdy cała władza spoczywa w rękach jednego ugrupowania. Prezydent działa jak bezpiecznik. Nie chodzi o to, by był hamulcowym dla rządu pochodzącego z innej opcji politycznej. Ale prezydent musi mieć przekonania!

— wyjaśnia Bogusław Sonik.

Polityk odnosi się także do kandydatury Rafała Trzaskowskiego oraz PR-owych zabiegów Koalicji Obywatelskiej wobec centro-prawicowych wyborców.

Jeszcze przed startem kampanii mogło się wydawać, że Rafał Trzaskowski zostanie wniesiony w lektyce do pałacu prezydenckiego i nikt mu w tym nie przeszkodzi. Kandydat Koalicji Obywatelskiej miał wizerunek wielkomiejskiego pupila, wzmocniony wynikami wyborów w stolicy, gdzie wygrywają kandydaci lewicowi i centrowolewicowi. A Rafał Trzaskowski jest kandydatem lewicowym. Taka jest też Platforma Obywatelska, która dokonała skrętu w lewo, a teraz próbuje się owinąć centroprawicową kołdrą. To się nie udaje, a codzienne wolty sprawiają, że lepiej zorientowana część wyborców może uznać, że ma do czynienia z kandydatem plastycznym – bez poglądów

— mówi Sonik.

Co więcej w „Sieci”?

Polecamy także artykuły: Jana Rokity „Marsz na peryferie. Refleksja nad pontyfikatem papieża Franciszka”, Stanisława Janeckiego „Panika Tuska”, Gorana Andrijanicia „Przegrany Bodnar, Matecki na wolności”, Konrada Kołodziejskiego „Polska na haju”, Marka Budzisza „Rozgrywka wokół pokojowego planu Trumpa”, Aleksandry Rybińskiej „Pęka bańka Hollywood”, Dariusza Matuszaka „Nasze drogie, kochane złoto”.

Ponadto w tygodniku także komentarze bieżących wydarzeń pióra Bronisława Wildsteina, Krzysztofa Feusette’a, Doroty Łosiewicz, Daniela Obajtka, Marty Kaczyńskiej-Zielińskiej, Arkadiusza Mularczyka, Samuela Pereiry, Andrzeja Rafała Potockiego, Wojciecha Reszczyńskiego, Ryszarda Czarneckiego, Andrzeja Zybertowicza.

Więcej w nowym wydaniu tygodnika „Sieci”. Artykuły z bieżącego wydania dostępne online w ramach subskrypcji wPolityce.pl.

kk