Cała operacja „frankowa” oparta jest na założeniu dokładnie przeciwnym niż stanowi polskie prawo. Na założeniu, że waloryzacja rzekomo pozwala, by bank, całkowicie zabezpieczając siebie przez wszelkim ryzykiem, mógł klienta łupić. I że polskie państwo mu w tym nie będzie przeszkadzać.

Dalej stwierdza Rzecznik Finansowy kategorycznie, że z wyroków Sądu Najwyższego wnika, iż

… cena za korzystanie z określonego kapitału powinna być ustalana w odniesieniu do rzeczywiście udostępnionej wysokości tego kapitału (do jego wartości nominalnej) , nie zaś do kwoty ustalanej na podstawie klauzuli waloryzacyjnej.

We wnioskach końcowych Rzecznik Finansowy zobowiązał bank Millennium m.in. do 

zestawienia wszystkich rat uiszczonych na poczet Umowy przez Wnioskodawcę – ze wskazaniem wysokości każdej raty, zastosowanego kursu przeliczeniowego przez Bank i obok dla porównania kursu średniego NBP dla part CHF/PLN z tego dnia jako osobna pozycja…

A zatem – ciąga dalszy zastąpi. I nie będzie to dla banku Millennium przyjemny ciąg dalszy. Ale będzie przyjemny i sprawiedliwy dla oszukanych kredytobiorców.

Politycy twierdzą, że ustawowe naprawienie bezprawia toksycznych kredytów jest niemożliwe, bo zagroziłoby „stabilności systemu finansowego” i straciliby na tym wszyscy Polacy. Opierają się na niezobowiązujących ankietach (sic!), jakie od łamiących prawo banków zebrał niedawny prezes Komisji Nadzoru Finansowego Andrzej Jakubiak, dziś już dyrektor w niemieckim mBanku, jednym z najbardziej zaangażowanych w toksyczne kredyty - zakazane w Niemczech, a sprzedane Polakom. Sądzę, że politycy opierają się na danych nieprawdziwych, że powinni poznać dane prawdziwe, łącznie z gigantycznymi kosztami społecznymi i wszystkimi kosztami gospodarczymi afery „frankowej”. Upolowanym „na franka” pozostaje walka w sądach i szukanie sprawiedliwości w instytucjach, które nie kształtują swojego poglądu na relację klient-bank pod wpływem „wyliczeń” wczoraj prezesa/dziś dyrektora Jakubiaka. Szanse rosną, bo dowody wielkiego przekrętu są już bardzo czytelne i jednoznaczne, sędziowie widzą ten wielki przekręt coraz częściej.

Potrzeba Wielkiej Fali, która zmiecie oszustwo. Namawiam wszystkich klientów banku Millennium, którzy złapani zostali w opisaną przez Rzecznika Finansowego pułapkę toksycznego niby-kredytu niby-frankowego do składania skarg do tegoż Rzecznika Finansowego, a jednocześnie jak najszybszego kierowania sprawy do sądów Rzeczpospolitej. Niech pozwy ruszą Wielką Falą. My tę walkę o prawo i sprawiedliwość wygramy.