Pod koniec XIX w., gdy Polska była wymazana z mapy, Zakopane stało się miejscem, w którym polskość tętniła najmocniej. To tu tworzyli Tetmajer, Witkacy i Szymanowski. To tu rodziła się nowoczesna sztuka, badano ludową kulturę góralską i planowano polityczne inicjatywy. Dlaczego właśnie na Podhalu powstała „duchowa stolica Polski”? I jak góralski mit stał się jednym z fundamentów polskiej tożsamości w XX w.?.
Zakopane powstało w miejscu dawnych sezonowych osad pasterskich. Przez wieki funkcjonowało jako niewielka, skryta u podnóża Tatr wieś, licząca zaledwie kilkudziesięciu mieszkańców i niemal odcięta od reszty kraju. Surowy klimat, trudny teren oraz brak rozwiniętej infrastruktury sprawiały, że osada rozwijała się bardzo powoli. Miejscowi utrzymywali się głównie z pasterstwa, rzemiosła…
Artykuł dostępny wyłącznie dla cyfrowych prenumeratorów
Teraz za 7,90 zł za pierwszy miesiąc uzyskasz dostęp do tego i pozostałych zamkniętych artykułów.
Kliknij i wybierz e-prenumeratę.
Jeżeli masz e-prenumeratę, Zaloguj się
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/tygodniksieci/748080-zakopane-nieformalna-stolica-polski-w-czasie-zaborow