Zaparkuj swój umysł. "Być w cieniu drzewa, w słońcu zachodzącym nad stawem, w cichej chwili"

W świecie, który ciągle nam mówi, że musimy być produktywni, park przypomina, że czasem trzeba po prostu być.

Jednym z darów Warszawy, z którego korzystamy tak często, jak potrafimy, są Łazienki Królewskie. To tam podczas długich spacerów powstawały zarysy argumentów, które ułożyły się na naszą książkę poświęconą problemowi sztucznej inteligencji – „AI Eksploracja” (wyd. Zona Zero).

Jako socjologowie czasem zastanawiamy się nad cywilizacyjną tajemnicą parków. Parki nie są ludziom – a przynajmniej wydaje się, że nie są – niezbędne do istnienia. A jednak istnieją i są pielęgnowane, niekiedy sporym nakładem środków.

Parki mają w sobie coś paradoksalnego. Są sztuczne – zaplanowane, zaprojektowane, pielęgnowane – ale jednocześnie udają dzikość. Ścieżki są wytyczone, drzewa posadzone, a jednak wszystko wygląda tak, jakby to natura wzięła górę. Zupełnie jak z teatralną scenografią, która udaje rzeczywistość – często z powodzeniem. I chyba właśnie w tej sztuczności kryje się urok.…