Metafizycznie. "To bywa w organizacji pracy – np. w korporacjach – wykorzystywane do porządkowania życia zbiorowego"

By wierzyć w sens swoich wspólnot, ludzie potrzebują czegoś więcej niż prawo, administracja i ekonomia.

Parę dni temu o poranku, gdy w Warszawie dzień się rozkręcał, dostałam od męża esemesa z Korei Południowej (tam panował środek dnia). Przysłał zdjęcie posągu, jak sądziłam – Buddy, z dopiskiem: „W muzeum zalecają, by siedzieć naprzeciw i medytować”. Zareagowałam półżartem:

Sprytna forma dyscyplinowania ludzi – potem spokojne tłumy mogą zwiedzać.

Wkrótce dowiedziałam się, że to posąg Bodhisattwy w Chuncheon National Museum, „odnaleziony w świątyni, gdzie wiatr niesie się przez sosnowy las” i doczytałam w Wikipedii, że to „istota aspirująca do przebudzenia”.

Ten obraz, choć pozornie prosty, uruchomił refleksję, którą zaraz podzieliłam się z mężem: czy kultura Dalekiego Wschodu nie opiera się właśnie na medytacji jako narzędziu porządkowania społecznego? Jak inaczej zarządzać tak ogromnymi, zróżnicowanymi społeczeństwami, jeśli nie poprzez duchową dyscyplinę?…