Z Łańcuta do Łazienek – kim był Jan Potocki? "Był bez mała prekursorem teatru absurdu"

Po co wracać do „Parad” Jana Potockiego? Żeby raz jeszcze poddać się odlotowej zabawie konwencją dell’arte? Teatr im. Wandy Siemaszkowej spróbował czegoś innego: pokazania tego zbioru krotochwil na tle historii ich powstania.

Same „Parady” to zbiór czegoś, co dziś nazwalibyśmy skeczami. Tępy mieszczuch Kasander, jego swobodna córka Zerzabella, pajacowaty szlachcic Leander i łebski sługa Gil są stawiani względem siebie w coraz to nowych groteskowych sytuacjach. Czasem przypominam sobie telewizyjną wersję Krzysztofa Zaleskiego z 1978 r. z Fronczewskim (Kasander i Gil), Dałkowską (Zerzabella), Kondratem (Leander) i Wonsem (Doktor). To arcydziełko, klejnocik humoru. Potocki korzystał z konwencjonalnych postaci dell’arte, by nadać nowy sens ich dialogom prowadzonym dziwacznym językiem i ich pociesznym działaniom. Był bez mała prekursorem teatru absurdu.…