Pierwsze lata po II wojnie światowej to dla warszawiaków czas nie tylko niezwykle trudny, lecz także radosny. Wreszcie mogli wrócić do swojego miasta. Ale witały ich groby bliskich i bezkresne gruzowisko, bo Niemcy nie oszczędzali niczego. Zdani często wyłącznie na siebie musieli odnaleźć się w nowej rzeczywistości. I dali radę.

Po kataklizmie II wojny światowej stolica Polski właściwie przestała istnieć. Zniszczono ok. 85 proc. zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, a ilość gruzu szacowano na 20 mln m3. Najbardziej ucierpiały Stare Miasto i Muranów, które zostały zniszczone prawie w 100 proc. Na Starówce przetrwał tylko jeden nadający się do zamieszkania dom przy ul. Długiej, a teren dawnego getta był dosłownie zrównany z ziemią.

Miasto ruin

Jadę wśród do cna wypalonych domów. Piękna.…