W erze polityki cyrkowej, czyli takiej, która nie niesie za sobą powagi zmian, poprawy losu ludzi, a jest jedynie ciągłym przedstawieniem, raz śmiesznym, raz strasznym – ofiarami nie zawsze są ci, których imiona przebijają się na nagłówki gazet czy do topowych tweedów polityków. Często najmocniej dostaje się tym, których imion nigdy nie poznamy — szarym urzędnikom, działaczom czy zwyczajnym obywatelom, zmuszonym do milczenia lub składania kariery na ołtarzu populistycznych strategii. W rzeczywistości to oni, cisi świadkowie machinacji politycznych, stają się anonimowymi ofiarami działań, których pełne skutki znają tylko sami decydenci.

Nie chodzi tylko o polityczne czystki, których ofiarami są tysiące zwykłych ludzi – ich „winą” jest to, że pracowali za rządów obozu politycznego…