Bodaj żadne pojęcie nie zdewaluowało się tak jak prawda. Doszliśmy do punktu, w którym kłamie się bezczelnie i patrząc prosto w oczy, przekonując, że mówi się prawdę. Prawda bywa niewygodna, niepolityczna, a jeszcze częściej niezgodna z jakąś „prawdą czasu”. Było to doskonale widać w przemówieniu Donalda Tuska, który po wysłuchaniu głosu prezydenta zachowywał się tak histerycznie jak diabeł, na którego spadły krople wody święconej. W swoim kontrprzemówieniu Tusk nie używał konkretów. Rzucał emocjami, z trudem panował nad głosem, a analiza tego, co powiedział pokazała, że była to czysta i beztreściowa, ale za to bardzo emocjonalna narracja. Pustosłowie i wielkie merytoryczne nic.

Kłamstwem wcielonym w czyn są mieszkaniowo-skarbowe kombinacje Myrchów. Dodatkowo jeszcze rzuca na nie cień…