Przed nami czas smuty, przynajmniej kilka lat niszczenia wszystkiego, co stanowi o Polsce i polskości. Niewykluczone nawet, że nasze późne wnuki uznają 2023 r. za początek końca narodu.

Płoną centra handlowe, fabryki i zajezdnie, słychać wybuchy w polskich fabrykach zbrojeniowych, giną żołnierze na granicy. Od dwóch tygodni w piątki polski kontrwywiad wojskowy pracuje do 13.00.

Na całym kontynencie brutalne akty sabotażu, eksplozja w największej brytyjskiej firmie zbrojeniowej, katastrofy kolejowe w Szwecji, płonące chemikalia w berlińskiej fabryce produkującej broń dla Ukrainy, w Estonii rosyjscy agenci wywiadu zaatakowali samochód ministra spraw wewnętrznych.

Trwa wojna kognitywna, Rosja zaatakowała Zachód. W Polsce smuta i czas niepokoju. Wolny świat, choć dotknięty neo-marksistowskim trądem, jest dla nas militarnie i cywilizacyjnie jedynym wyborem. Znów z dwóch stron zaciskane są nam na gardle imperialne kleszcze.…