Hołownia: To nie jest tak, że ja się popłaczę, jak nie dostanę. Ale, proszę was, błagam, zaklinam w imię polskiej demokracji, praworządności oraz pamięci, o tym, co zrobił dla was kanał TVN, którego jestem nieodrodnym synem – dajcie mi marszałka Sejmu!

Tusk:Proszę się nie mazać, to nie jest czas na krew, pot i łzy. My się teraz mamy cieszyć oraz rozliczać.

Hołownia: Ja chcę marszanda Sejmu! To znaczy marszandka! Nie wiem, czemu mówi się „marszałek”, skoro nawet Francuzi śpiewają w hymnie: „Marszand,marszand – z dzieła partii…”.

Tusk: De la partie, kolego. Proszę zająć miejsce i zamienić się w słuch. A zatem cieszę się, że się spotykamy. Spotykamy się, bo się cieszymy. Na początek dowcip, który wprost nawiązuje do naszej sytuacji. Dzwoni Icek do rabina…