Ocenę „Zielonej granicy” determinuje powód, dla którego nakręcono ten film.

A ten, jak i czas premiery, jest jasny: zaszkodzić polskim władzom, bez skrupułów, że się szkodzi Polsce. Zamiast narracji o tym, jak bohatersko bronimy europejskiej cywilizacji przed rosyjskim atakiem hybrydowym, w świecie rozpowszechniany jest paszkwil na nasze służby mundurowe. W ten sposób niweluje się skalę pomocy, jakiej udzieliliśmy Ukrainie, a koncentruje na bezduszności wobec imigrantów szturmujących granicę.

I tu dochodzimy do mechanizmu, który zastosowano, tworząc to „dzieło”. Kamery skierowano na biednych ludzi, którzy za wszelką cenę, nawet z narażeniem życia, szukają lepszego losu. Kogo nie wzruszy taka historia? Nawet Watykan zapowiada emisję „Zielonej granicy” i nagrodzenie autorki.

Pułapka jest…