Od sztuki nie oczekujemy milczenia. Bardziej wyrażania tego, co niewyrażalne. Czy udało się to rzeźbiarzom hiperrealistom?

Tydzień temu opisałam tu wrażenia z pobytu w Zamku na Skale (Dolny Śląsk), gdzie był organizowany Salon Kultury, Nauki i Biznesu „Genius Loci”. Wspominałam prelekcje, a wśród nich niektóre motywy z wystąpienia Krzysztofa Zanussiego. Przypomina mi się jeszcze jeden.

Zanussiego niepokoi, że współcześnie kroczymy ku cywilizacji śmierci. Przywołał wykorzystywanie kiedyś przez górników w kopalni klatki z kanarkiem. Kanarek pełnił funkcję czujnika. Gdy przestawał śpiewać, znaczyło, że ulatnia się trujący gaz, i górnicy wracali na powierzchnię. Dla Zanussiego sztuka jest trochę takim kanarkiem. I w tym kontekście zdaniem artysty niepokojące jest to, że sztuka w drugiej połowie XX w. jakby zaczęła milknąć czy mówić półgłosem. Jak to ujął – zorientowała się na skalę masową na to, co popularne i niskie po prostu.…