Nie kończyłem żadnych kursów psychoterapii, nie czytałem specjalistycznych publikacji ani książek o leczeniu ludzkich dusz, ale odkąd sięgam pamięcią, ludzie z tzw. problemami – szukając duchowego wsparcia – podświadomie do mnie lgnęli.

Pochlebiam sobie, że być może kilku desperatów (desperatek) powstrzymałem przed próbą samobójczą. Ostatnio pewien młody człowiek zwierzał mi się ze swoich problemów z rodzicami. Nic szczególnego – typowy konflikt pokoleń, w którym obie strony okopały się we wzajemnych pretensjach. Rodzice mieli żal o niespełnienie oczekiwań zawodowych i osobistych wiązanych z latoroślą. Podstarzałe zaś dziecko – szczute przez psychologów szukających źródła wszystkich naszych niepowodzeń w traumie z dzieciństwa – potępiało w czambuł proces wychowawczy. We wzajemnych oskarżeniach…