Debata nad tym, czy zgodzić się na warunki Brukseli (i Berlina) i w zamian za fundusze na KPO podporządkować polski wymiar sprawiedliwości unijnym dyrektywom, ma charakter fundamentalny. To również kluczowe pytanie dotyczące polityki i tego, ile zasad można poświęcić w imię skuteczności, jak zawsze motywowanej znaczącymi, choć odleglejszymi racjami.

Wybór, którego dokonali premier i kierownictwo PiS, ma poważne uzasadnienia. Co z tego – pytają rządzący – że w obronie pryncypiów nie ulegniemy żądaniom KE, kiedy brak pieniędzy z KPO zachwieje finansami państwa, głównie na skutek reakcji światowych rynków i stanie się przyczyną przyszłorocznej porażki wyborczej? Nowa władza i tak odkręci pisowską reformę sądownictwa, podporządkuje Polskę dyrektywom Brukseli (i Berlina) oraz przekształci nas…