Nareszcie niektóre wysokie gremia kościelne i organizacje świeckie zaczęły występować w obronie Jana Pawła II. Brzmi to paradoksalnie, bo jak w ogóle można mówić o obronie JP2 w jego umiłowanej Ojczyźnie, którą wyzwolił z komunizmu, a nas wszystkich okłamanych, wystraszonych, sponiewieranych, podniósł z kolan.

Może należałoby powiedzieć, nie w obronie, a w imieniu JP2. Sam już mówić nie może, a przecież ci którzy oskarżają i szkalują zapewne nawet żadnej homilii Jana Pawła II nie przeczytali, nie mówiąc już o rozprawach naukowych, 14 encyklikach, książkach i publikacjach, wykładach uniwersyteckich, tekstach wygłaszanych podczas 124 podróży do krajów całego świata.

Świetnym obrazem tego, co wyprawia tzw. totalna opozycja, jest wiersz Kazimierza Wierzyńskiego napisany w najcięższych latach PRL:

Co z Tobą Polsko zrobiły jakieś siły wraże / Depczą Ojczyzny ołtarze / i wielkich synów od Boga nam danych / Słychać chichot hołoty bez serca i mózgu / rodem z czerwonej zarazy…