Tym razem temat będzie mocno niszowy, co więcej pro domo sua, czyli o edytorach i redaktorach, jak zwał, tak zwał.

O ludziach, którzy zajmują się przede wszystkim poprawianiem tekstów przysłanych przez autorów do redakcji. Niekiedy wręcz ich pisaniem na nowo – my, edytorzy, znamy autorów o wielkich nazwiskach, którzy potrafią zamiast tekstu przysłać „sałatkę”. Trzeba ją zrozumieć, przepisać ludzkim językiem, a nawet znaleźć i poprawić błędy faktograficzne.

Ale tym razem nie o poprawianiu tekstów, ale o „drugiej linii” pracy redaktorów, czyli o „wlewaniu” tekstów na kolumny i w szpalty (laicy niech sobie wygooglują nomenklaturę). Kiedy byłem reporterem, lekceważyłem tę część edytorskiej roboty, kiedy sam zostałem edytorem, zacząłem rozumieć, że to swego rodzaju sztuka. Że obowiązują w niej pewne zasady estetyki, które powodują, że jedne gazety da się czytać z przyjemnością, a inne tylko z obowiązku.…