W czasie II wojny światowej niemieccy okupanci postrzegali Polki jako „najniebezpieczniejszy typ kobiety europejskiej w zakresie szpiegostwa, konspiracji i jej narodowego fanatyzmu”.

Polki działały w konspiracji wojskowej, w tajnym nauczaniu, w konspiracyjnym życiu kulturalnym, a także w administracji cywilnej podziemnego państwa oraz w polityce. Zajmowały się łącznością, której stanowiły główny filar, prowadziły pracę biurową komend, uczestniczyły w dywersji, w pracy propagandowej, wywiadowczej i kontrwywiadowczej. Szkoliły się z pomocy medycznej, intendentury, służby wartowniczej, transportowej. Żeńskie oddziały dywersyjno-sabotażowe AK specjalizowały się w wysadzaniu torów kolejowych, pozyskiwaniu dokumentów, a nawet w wykonywaniu wyroków śmierci.

Na początku 1940 r.…