„Nadzieja dla pokrzywdzonych” – zatytułowała swój tekst najbardziej renomowana polska gazeta. O jakich pokrzywdzonych chodzi?

Może to nadzieja dla pierwszych polskich kapitalistów, tych, którzy zaczynali, sprzedając towary ze „szczęk”, i zbankrutowali zamordowani przez mordercze balcerowiczowskie podatki, których – w odróżnieniu od postpeerelowskich bonzów – nie potrafili uniknąć?

A może to nadzieja dla pracowników PGR, których miejsca pracy podczas tzw. transformacji ustrojowej nagle zlikwidowano, a oni zostali sami ze swoją biedą i przyzagrodowymi ogródkami?

A może to nadzieja dla mieszkańców wiosek i miasteczek, którym zlikwidowano połączenia kolejowe, odcięto od dostępu do centrów gospodarczych i kulturalnych?

Czyżby to była nadzieja dla emerytów i rodzin wielodzietnych, którzy przez lata byli traktowani przez swoje państwo jak ciężar i dziś w końcu odzyskali choć odrobinę godności? …