Co u was? – pytam Anię i Ałłę, które z synami oraz mamą Ałły, Wierą, uciekły w lutym przed wojną i przez trzy miesiące mieszkały z nami.

Ałła: – Dziś jest jeszcze cicho i spokojnie. Jestem w pracy, a mama i Aleksiej są w domu.

– Niepokoimy się o was przy tym ostrzale.

– Wiem. Dziękuję ci. Po tym, jak te rakiety uderzają w każdą niedzielę, jest strasznie.

– Nie potrafię sobie tego wyobrazić.

– Lepiej nigdy tego nie wiedzieć ani nie czuć. Modlimy się… Nie wiem, czy będą częściej odpalać rakiety, czy jak dotąd tylko w każdą niedzielę rano…

Jak może powodzić się sukinsynom, ludziom podstępnym, kłamliwym, nawet krwawym? Więc Bóg nie jest albo wszechmocny, albo sprawiedliwy, a może po prostu Go nie ma?

Deszcz łask pada na sprawiedliwego i niesprawiedliwego. Słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, Bóg zazwyczaj nie wycina ludzkich chwastów, każdemu daje szansę. Nie pojmiemy tego. Ale jeśli bunt czy rozpacz odbiorą nam wiarę, zło wygra. Jezu, ufam Tobie.…