Można Antoniego Macierewicza krytykować za wiele spraw. Było kilka nieścisłości na „liście agentów bezpieki” z 1992 r. – ale w efekcie jej ujawnienia bardzo poważny problem dawnych współpracowników SB został wskazany i – potem – w pewnym stopniu rozwiązany.

Proces badania katastrofy smoleńskiej nie zawsze wyglądał poważnie i nie wszystkich przekonywał – ale nawet gdyby był prowadzony ostrożniej, to i tak przez politycznych przeciwników byłby zdezawuowany i przekreślony. A dzięki działalności podkomisji pojawiło się wiele ważnych wątpliwości i pytań, których obecna opozycja nigdy nie ośmieliła się zadać.

Problem był też z MON, gdy jego szefem był bohater tego tekściku. Jak rozumiem, obawiając się wpływu lobbystów i agentów obcych państw (co wcale nie jest argumentem zmyślonym), Macierewicz zwlekał z zakupami broni (śmigłowców choćby, ale i o okrętach można wspomnieć). Nie spodziewaliśmy się wtedy wojny na Wschodzie, ale ta zwłoka nie zasługuje na pochwałę. …