Może nie udało się z rozeznaniem sytuacji militarnej Ukrainy, ale faktem jest, że rozpoznanie Rosji, jeśli chodzi o podziały na naszym kontynencie, jest duże.

Niemiec, który najprawdopodobniej wiedział i nie powiedział, to dla Polski niewielkie zaskoczenie. Dziwi jednak, że po kilku miesiącach rosyjskich mordów, zniszczeń, gwałtów i terroru – wciąż część państw UE akceptuje scenariusz rozbioru Ukrainy, żeby „Rosja nie została upokorzona”. Powojenne hasło „nigdy więcej” okazało się w wykonaniu niektórych czczą gadaniną.

Gdy teraz pojawił się moment próby, gdy trzeba agresorowi wyraźnie powiedzieć, że najazd na inny kraj oznacza koszty i upokorzenie – europejscy politycy podbijają bębenek naiwności, przekonując się nawzajem, że jak złożymy Rosji ofiarę, to ona się uspokoi. Czy naprawdę Czeczenia, mordowanie własnych obywateli, wysadzanie budynków, Gruzja i Krym niczego nas nie nauczyły?

Martwią się teraz tym, co może się stać, gdy Ukraina jednak wygra…