Węgry mają inne położenie, są bardziej uzależnione od rosyjskich surowców i inwestycji. Zostały wykluczone przez Unię Europejską i były chamsko, ksenofobicznie atakowane przez elity europejskie.

Wszystko to prawda, ale nie zmienia to faktu, że dziś do Viktora Orbána bardzo nam daleko i bliżej nie będzie, a robienie z niego sojusznika na dobre i złe było ze strony polskiej prawicy pomyłką.

Czasem trzeba się uderzyć w piersi – i to jest chyba ten moment – też się biję, bo miętę do węgierskiego premiera i ja czułem nadmierną. Należało robić interesy z Orbánem. Należało wspierać Węgry podczas kryzysu uchodźczego i w ich walce o suwerenność z urzędnikami na wikcie UE, a w służbie Niemiec. Ale mam wrażenie, że ta cała nadmierna węgro- i orbanomania, od której już chyba był tylko krok do wpisania wiecznej przyjaźni do konstytucji, była błędem. …