Imponujące odkrycie naukowców na Antarktydzie! Szklana kałamarnica, zwana też "meduzą widmo", została uchwycona na nagraniu w głębinach

Mroźny klimat, gwałtowne prądy i lodowate wody odizolowały Antarktydę i jej ekosystemy na miliony lat. Jednak w styczniu - jak napisano na łamach portalu earth.com - ogromna góra lodowa oddzieliła się od Antarktydy. Wydarzenie to umożliwiło obserwowanie podwodnego środowiska, które było ukryte przez około sto lat, na nieznaną dotychczas skalę. „W czasie wyprawy Antarctic Climate Connections naukowcy zbadali wycieki metanu, podmorskie kaniony wyrzeźbione przez lodowce i różnorodność biologiczną. Mieli również niesamowitą okazję zbadać obszar dna morskiego niedawno pokryty szelfem lodowym - obserwując miejsce, którego żaden człowiek nigdy nie widział” - podano na kanale YouTube Schmidt Ocean. Zespół badaczy uchwycił na nagraniu w głębinach - po raz pierwszy w historii - spektakularną szklaną kałamarnicę, zwaną też „meduzą widmo”!

Masywny blok pływającego lodu, czyli góra lodowa A-84 (mniej więcej wielkości Chicago), oderwał się 19 stycznia 2025 r., tworząc niezwykle rzadką okazję do obserwacji nowo odsłoniętych siedlisk i niesamowitego podwodnego świata.

Badacze skierowali zdalnie sterowany pojazd - SuBastiana - pod chłodną powierzchnię, aby udokumentować ukryte i niedokumentowane wcześniej życie regionu.

Misję naukową przeprowadził zespół naukowców z Centrum Studiów Środowiskowych i Morskich (CESAM) i Wydziału Biologii (DBio) Uniwersytetu w Aveiro w Portugalii pod przewodnictwem dr Patricii Esquete.

Labirynt gąbek, ukwiałów i morskich organizmów

Pod warstwami pływającego lodowca życie przystosowało się do ciemności i zimna. Nowo odkryte miejsce, zaobserwowane dzięki SuBastianowi, ukazuje labirynt gąbek, ukwiałów i innych morskich organizmów, zamieszkujących dno morskie 236 metrów pod powierzchnią. Wśród nich była także niezwykła „meduza widmo”.

„Meduza widmo” to stygiomedusa gigantea, po ang. „giant phantom yelly”. Jak wskazał portal earth.com, została odkryta w 1899 roku, ale dopiero 60 lat później rozpoznano ją jako odrębny gatunek. To niezwykłe stworzenie ma ponad metr średnicy i długie, nawet dziesięciometrowe, przeźroczyste macki, którymi chwyta ofiarę i przyciąga ją do otworu gębowego.

Naukowcy kierowali zdalnie sterowanym pojazdem SuBastian za pomocą systemów akustycznych, ponieważ sygnały GPS nie mogą przenikać przez gruby lód. Pomimo tych wyzwań, statek udokumentował także kwitnące skupiska bezkręgowców i koralowców, które prawdopodobnie istnieją od wielu lat.

Badacze obserwowali również kruche gwiazdy, które są gatunkiem szydelców, wspinające się na powierzchnie gąbek na głębokości około 215 metrów w miejscach, w których lód wycofał się wiele lat temu. Sugeruje to, że gdy bariera lodowa zniknie, nowe gatunki szybko przeniosą się w tę przestrzeń.

Kiedy duża góra lodowa odrywa się, tak jak to miało miejsce w przypadku szelfu lodowego George VI na Antarktydzie, wcześniej pokryte obszary stają się dostępne dla prądów niosących cząstki organiczne.

Te dryfujące składniki odżywcze mogą pobudzić wzrost organizmów morskich, które kiedyś były odizolowane pod grubym lodem. Naukowcy wykorzystali rdzenie osadów i sprzęt do pobierania próbek, aby zebrać dowody na to, jak rozwijają się te społeczności. Rdzenie mogą ujawnić napływ materii organicznej w przeszłości, pomagając ekspertom w mapowaniu zmian ekologicznych na przestrzeni lat.

„Piękny i kwitnący ekosystem” ukryty pod lodem

Wykorzystaliśmy ten moment, zmieniliśmy nasz plan ekspedycji i wyruszyliśmy, aby przyjrzeć się temu, co dzieje się w głębinach poniżej. Nie spodziewaliśmy się znaleźć tak pięknego, kwitnącego ekosystemu

— powiedziała w rozmowie z mediami dr Patricia Esquete.

Biorąc pod uwagę wielkość zwierząt, zaobserwowane przez nas społeczności istnieją tam od dziesięcioleci, a może nawet setek lat

— dodała.

Eksperci sugerują, że różnorodność biologiczna, którą napotkali, wymaga dalszej analizy w celu ustalenia, w jaki sposób organizmy dostosowują się do zmian pokrywy lodowej. Kompleksowe badania w takich warunkach są wciąż rzadkością. W miarę przesuwania się lodu, inne wcześniej niedostępne regiony dna morskiego mogą zostać udostępnione do badań. Każda szansa na zbadanie świeżo odsłoniętego siedliska może ujawnić gatunki, które w przeciwnym razie pozostałyby nieznane.

CZYTAJ WIĘCEJ:

— Rybacy dokonali niesamowitego odkrycia! U wybrzeży Australii schwytali rzadką „rybę zagłady”. SPRAWDŹ, jak wygląda

— Złowił ponad 100-kilogramowego suma w Portugalii! „Stawiał opór przez 30 minut. To dziwne uczucie pokonać rybę większą od łowiącego”

— Nie żyje znany youtuber. We własnym domu ukąsiła go mamba pospolita. „Alergia na jad węża spowodowała wstrząs anafilaktyczny”

nt/YT/Schmidt Ocean/earth.com