W środowiskach proputinowskich w Rosji niebywałą popularność zdobył w ostatnim czasie nieznany wcześniej nikomu poeta Giennadij Rakitin. Jego patriotyczne wiersze zaczęły krążyć szeroko w sieci, zamieszczane na prorządowych portalach i przesyłane sobie przez internautów. Konto artysty na platformie społecznościowej VKontaktie doczekało się ponad dwóch tysięcy subskrybentów, w tym 95 deputowanych Dumy Państwowej, 28 senatorów oraz wielu innych przedstawicieli obozu władzy. Sam twórca za swe poezje zdobył też kilka nagród w różnych konkursach literackich.

Przedwczoraj dziennikarz śledczy Andriej Zacharow ujawnił prawdziwą tożsamość Giennadija Rakitina, który w rzeczywistości nigdy nie istniał. Za jego fałszywymi personaliami ukrywała się grupa przyjaciół, która postanowiła dokonać swoistej prowokacji. Odnajdowali oni wiersze narodowosocjalistycznych poetów niemieckich, zazwyczaj fanatycznych nazistów z czasów Trzeciej Rzeszy, takich jak np. Heinrich Anacker czy Heribert Menzel, a następnie tłumaczyli je, dokonując jedynie drobnych poprawek, np. zamieniając nazwisko Hitlera na Putina czy przymiotnik „niemiecki” na „rosyjski”. I tak wiersz pt. „Führer” Eberharda Möllera, członka NSDAP od 1933 roku, przerobili na wiersz pt. „Przywódca” poświęcony Putinowi.

Nazistowska twórczość, zaprezentowana rosyjskiej publiczności, wywołała entuzjazm zarówno krytyków literackich, jak i komentatorów politycznych. Rozpływano się w zachwytach nad światem wartości, jaki wyłaniał się z narodowosocjalistycznej poezji. Żaden ze zwolenników Putina i wielbicieli Rakitina nie dostrzegł w tej poezji nic niepokojącego, podejrzanego lub niebezpiecznego. Nikomu nie przeszkadzała obecna w wierszach mistyka „ziemi i krwi” czy kult nieśmiertelnego wodza, który stawał się wręcz bogom równy.

Powyższą mistyfikację warto polecić zwłaszcza tym, który uważają, że porównywanie systemu stworzonego przez Putina z narodowym socjalizmem Hitlera to publicystyczna przesada.