„Solidarność” znów wzywa do strajku, czyli o hiszpańskiej „Solidaridad” powstałej na cześć polskiego ruchu

Polacy nie są świadomi, że nasz ruch społeczno-polityczny „Solidarność” doczekał się swego „potomka” w Hiszpanii za sprawą konserwatywnej partii VOX, która w 2020 r. stworzyła Związek Zawodowy „SOLIDARIDAD” podkreślając, że odwołuje się do polskiego wzoru walki o prawa pracownicze i przede wszystkim do przykładu heroicznej walki z komunizmem. Nie wolno bowiem zapominać, że w rządzie Sáncheza aż 3 ministrów pochodzi z Komunistycznej Partii Hiszpanii i utożsamia się z „ideałami” komunizmu.

To pierwszy patriotyczny, antykomunistyczny związek zawodowy skierowany przeciwko skorumpowanym oligarchiom

— mówił Santiago Abascal ogłaszając działalność „Solidaridad” trzy lata temu. Inicjatorzy ruchu nie ukrywali, że prawicowa „Solidaridad” wymierzona była też w skorumpowane, lewicowe związki zawodowe mające absolutny monopol i pozostające pod kontrolą Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (rządzącej PSOE) i komunistycznej PCE.

Hiszpania, wstrząsana politycznym zamachem stanu premiera Sáncheza od 9 dni mobilizuje się w masowych protestach we wszystkich stolicach prowincji. Od paru dni Związek Zawodowy „Solidaridad” zbiera podpisy pod wezwaniem do strajku generalnego przeciwko „zdradzie rządu Sáncheza”. Proszą o wsparcie obywateli i mobilizację przeciwko amnestii i klauzulom, które PSOE podpisała z separatyzmem łamiąc zapisy Konstytucji i trójpodział władz. Sprawa jest jednak skomplikowana, bo „Solidaridad” nie jest związkiem większościowym, a prawo do wezwania do strajku jest praktycznie ograniczone do związków zawodowych CCOO i UGT, które pozostają w afiliacji z rządem. Z tego powodu w hiszpańskiej „Solidarności” poszukuje się formuły prawnej, aby móc przeprowadzić strajk generalny pracowników. Lider VOX, Santiago Abascal, wyraził swoje pełne poparcie dla idei strajku przewidzianego na 24 listopada. Uważa, że polityka i prawa pracownicze są ze sobą splecione stąd obietnica Sancheza umorzenia 15 miliardów długu Katalonii oraz reszta zapowiedzianych transferów finansowych dla zbuntowanej prowincji (właściwie „sterroryzowanej” przez ideologów separatyzmu) -obciąża kieszeń wszystkich Hiszpanów.

Pozostaje nam życzyć, aby hiszpańska „Solidaridad” była godnym następcą polskiego ruchu i mogła się pochwalić podobną skutecznością w obalaniu socjalistyczno-komunistycznego rządu.