W czwartek wieczorem w Berlinie odbył się Wielki Capstrzyk Bundeswehry na pożegnanie kanclerz Angeli Merkel, która odchodzi po 16 latach rządzenia. „Czuję wdzięczność i pokorę” - wyznała kanclerz. Z wyraźnym wzruszeniem słuchała utworów, które na jej zamówienie wykonała wojskowa orkiestra.

CZYTAJ TAKŻE:

-Niemiecki TK oddalił większość skarg dot. pandemii. W mediach trwa debata: Czy to efekt kolacji jego prezesa z Merkel?

-Co nam szykuje nowy rząd w Berlinie? Przerażająca wizja Europy. To zapowiedź budowy nowego imperium - pod płaszczykiem troski

W charakterystycznym dla siebie krótkim przemówieniu ustępująca kanclerz mówiła:

Czuję wdzięczność i pokorę. Pokorę wobec urzędu, który dane mi było sprawować tak długo, wdzięczność - za zaufanie. Zaufanie - zawsze zdawałam sobie z tego sprawę - jest ważnym kapitałem w polityce. Nie jest to nic oczywistego i za to dziękuję z całego serca.

Podkreśliła, że „16 lat na stanowisku kanclerza federalnego, to lata pełne wrażeń i często bardzo wymagające”.

Nasza demokracja rozwija się dzięki zdolności do angażowania się w krytyczną debatę i autokorektę. Żyje ona w oparciu o solidarność i zaufanie, a przy okazji również w oparciu o zaufanie do faktów i do tego, że wszędzie tam, gdzie zaprzecza się wiedzy naukowej, szerzy teorie spiskowe i agitację, musi być wyrażony sprzeciw

— mówiła Merkel.

Chciałabym zachęcić Państwa do patrzenia na świat oczami innych, do dostrzegania czasami niewygodnych i przeciwstawnych punktów widzenia innych oraz do pracy na rzecz równowagi interesów. Dziękuję również za polityczną kulturę sporu, której zazdrości nam wiele innych narodów.

Jestem przekonana, że możemy nadal dobrze kształtować przyszłość, jeśli do pracy przystąpimy nie w złym humorze, z pretensjami, z pesymizmem (…), ale z pogodą ducha w sercu. Właśnie tej pogody ducha w naszych sercach życzę nam wszystkim, (…) naszemu krajowi, także na przyszłość

— oświadczyła kanclerz w pożegnalnym przemówieniu podczas Wielkiego Capstrzyku.

Pożegnalne utwory

Korpus muzyczny Bundeswehry zagrał na pożegnanie kanclerz wybrane przez nią na tę okazję utwory: „Du hast den Farbfilm vergessen” (Zapomniałeś o kolorowym filmie) Niny Hagen, który był wielkim przebojem w NRD w 1974 roku, „Fuer mich soll’s rote Rosen regnen” (Niech pada dla mnie deszcz czerwonych róż) oraz hymn kościelny „Grosser Gott, wir loben Dich” (Wielki Boże, chwalimy Cię).

Uroczystość była transmitowana przez stację ZDF. Widzowie mogli ujrzeć, że zazwyczaj poważna kanclerz Merkel uśmiecha się, a nawet przez moment delikatnie kiwa głowa do rytmu, słuchając utworu Niny Hagen, a podczas melodii „Fuer mich soll’s rote Rosen regnen” jest wyraźnie wzruszona.

Po zakończeniu ceremonii wojskowej na dziedzińcu Ministerstwa Obrony oklaskiwana przez gości imprezy Merkel wyjęła ze stojącego na podium wazonu jedną czerwoną różę, wsiadła do rządowej limuzyny, z szerokim uśmiechem pomachała zgromadzonym. I odjechała.

Bundestag powinien wybrać następcę Merkel na urzędzie kanclerza, Olafa Scholza, w przyszłą środę.

aja/PAP