Niemieckie media ubolewają nad faktem, że Polska walczy o swoje interesy w Unii Europejskiej. W sobotnich wydaniach miejscowych gazet wiele miejsca poświęcono rozmowom na unijnym szczycie.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: KULISY szczytu UE. Co powiedział Morawiecki? Kto wsparł Polskę, a kto nas atakował? „Po wypowiedzi premiera zapanowała cisza”

Dziennik „Volksstimme” zwraca uwagę m.in. na węgierskie wsparcie dla działań polskiego rządu.

Było jasne, że Polski nie da się w Brukseli nawrócić na prawo unijne

– czytamy.

Od pewnego czasu narodowe egoizmy utrudniają wszelkie postępy w integracji. Ale jeśli chodzi o sam podział pieniędzy, wszystkie 27 krajów naturalnie chce mieć w nim swój udział

– pisze dziennik.

Komentator „Volksstimme” pisze też o możliwej porażce wyborczej obecnego premiera Węgier.

A gdyby Viktor Orbán odszedł, miałoby to wpływ nawet na Polskę.

„Koelner Stadt-Anzeiger” pisze o „stawianiu wspólnoty prawa w śmiertelnym niebezpieczeństwie”.

Nikt w Brukseli nie chce, aby Polska czy Węgry opuściły UE. Ale żeby głowy państw i rządów po prostu stały z boku i patrzyły, jak Polska stawia wspólnotę prawa w śmiertelnym niebezpieczeństwie, to jest nie do zaakceptowania. UE musi wreszcie zająć jasne stanowisko. Ci, którzy naruszają praworządność, nie powinni dostawać więcej pieniędzy niż Bruksela

– czytamy.

Krytyka reformy sądownictwa

Z kolei „Mitteldeutsche Zeitung” krytykuje zmiany w polskim sądownictwie.

Tak zwane reformy sądownictwa w Polsce są poważnym ciosem dla wspólnego porządku prawnego w UE; jego fundamentu, który daje pewność prawną i zaufanie do UE. Każdy, kto to kwestionuje – jak czyni to polski rząd – podważa ten fundament

– pisze gazeta.

Skrytykowano też słowa polskiego premiera.

Polski premier Mateusz Morawiecki potraktował słowa Merkel za dobrą monetę. Na szczycie nie wykazał żadnego zrozumienia i ponownie mówił o tym, że jego kraj jest szantażowany przez UE. Szef węgierskiego rządu Viktor Orbán mówił nawet o polowaniu na czarownice. Co jest bzdurą

– czytamy.

Dziennik „Rhein-Neckar-Zeitung” odnosi się do wystąpienia kanclerz Niemiec.

Ta kanclerz okazała się w dużej mierze pozbawiona wizji. Fakty zamiast patosu. Tym samym przy stole Rady nigdy nie użyto jednego z jej wyrażeń: bez alternatywy. UE z trudem by tak funkcjonowała. Na tym polegała wielka różnica między Merkel, politykiem krajowym, która pod koniec swojej kadencji coraz częściej przejawiała cechy prezydenckie, a Merkel, politykiem spraw zagranicznych która wykorzystywała potęgę gospodarczą Niemiec jako dyplomatyczną przynętę, jednak bez upokarzania swoich rozmówców. W przypadku Polski, która uparcie stroi nacjonalistyczne fochy, ta taktyka nie zadziałała. Od grudnia inni będą musieli się tym zająć.

mly/dw.com