15 lat czekała Marina Litwinienko na sprawiedliwy wyrok ws. zabójstwa jej męża. Doczekała się. Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że Rosja mordując Aleksandra Litwinienkę (rękami Ługowoja i Kowtuna) naruszyła Europejską Konwencję Praw Człowieka w punkcie gwarantującym prawo do życia. Wdowa domagała się 3,5 mln euro odszkodowania. ETPC przyznał jej 100 tys. euro.

CZYTAJ WIĘCEJ: Ważne orzeczenie ETPC! „Rosja była odpowiedzialna za zamordowanie Aleksandra Litwinienki w Zjednoczonym Królestwie”

Nie da się wycenić wartości ludzkiego życia. Ale też nie sposób pogodzić się z tym, że w Strasbourgu uznano, że kwota 100 tys. euro będzie adekwatnym zadośćuczynieniem dla Mariny Litwinienko. Miałem przyjemność poznać ją w 2007 r. przy okazji polskiej (jako pierwszej na świecie) premiery filmu Andrieja Niekrasowa „Bunt. Sprawa Litwinienki”. To wspaniała, dzielna kobieta, która od półtorej dekady domagała się nie pieniędzy, lecz sprawiedliwości – wskazania winnych śmierci jej męża. To uzyskała. Gorzej z jej drugim pragnieniem - by świat Zachodu wyciągnął wnioski i konsekwencje wobec zleceniodawców tego morderstwa.

ETPC uznał, że KGB-iści, którzy podali Litwinience polon, działali w imieniu państwa rosyjskiego, na jego zlecenie. Przychylił się tym samym do ustaleń brytyjskiego śledztwa. I słusznie. Nikt poza kremlowską propagandą nie przeczył faktowi, że otrucie Litwinienki było zemstą Putina za „urwanie się” b. oficera FSB i KGB. Litwinienko ujawnił, że Kreml zlecał polityczne zabójstwa (m.in. Borysa Bieriezowskiego) i odpowiada za wysadzenie bloków mieszkalnych w Moskwie i Wołgodońsku w celu obarczenia winą Czeczenów i uzyskania pretekstu do ponownego najechania kaukaskiej republiki.

To jedno z najbardziej bezczelnych zabójstw w ostatnich dekadach. Został otruty i umierał na oczach całego świata człowiek, który wykazał się nieprawdopodobną odwagą w odsłanianiu gangsterskiego oblicza władcy Rosji.

Dziś to już nie tylko doniesienia medialne, czy oskarżenia bliskich Litwinienki, ale oficjalne ustalenia najwyższej europejskiej instancji. Czy przeszkodzą one Niemcom robić interesy z Rosją? Czy sprawią, że Waszyngton zweryfikuje swoją politykę wobec Moskwy? I co najważniejsze – czy sprawią, że Kreml wykona krok w tył, zrezygnuje z agresywnej polityki, przestanie mordować swoich wrogów? Odpowiedź na wszystkie pytania jest negatywna.

Z taką osłoną międzynarodową, jaką cieszy się dziś, Putin może niemalże wszystko. Przypomnijmy, że jeden z zabójców Aleksandra Litwinienki nie został przez Moskwę wydany na żądanie Londynu. Zamiast tego pozwolono mu zrobić karierę polityczną – został posłem do Dumy Państwowej. Drugi jest dziś biznesmenem. Po prostu.

Rosja może nawet i zapłaci te 100 tys. euro Marii Litwinienko. I zupełnie tego nie odczuje. Posadzka w pałacach Putina jest warta więcej. I nie pozwoli na stawianie zarzutów kontrolerom lotów ze Smoleńska. I dalej będzie przerzucać imigrantów na unijną granicę. I zrobi wszystko, by Krym nie był jedyną jej zdobyczą na terytorium Ukrainy. Co będzie dalej? Zobaczymy, dokąd zaprowadzi mordercę Władimira Władimirowicza fantazja i neoimperialne zapędy.

Zachód konsekwentnie ignoruje kolejne lekcje, jakie dostaje od Putina i przestrogi płynące z państw naszego regionu. Jeśli nie zmieni kursu, otrzeźwienie może przyjść za późno.

Dziś trzeba jasno powiedzieć, że współpraca z nim, nie tylko przy zakładaniu państwom Europy Środkowo-Wschodniej gazowej pętli na szyję, jest współudziałem w jego zbrodniach.