Tysiące Afgańczyków, którzy pracowali dla niemieckich sił zbrojnych, liczą na loty ewakuacyjne z Kabulu do Niemiec. Ale niemiecka biurokracja im to utrudnia, a talibowie blokują drogę na lotnisko - pisze „Spiegel”. „Niemcy nie dbają o mnie. Nie obchodzi ich moje życie!” - cytuje tygodnik jednego z pomocników.

CZYTAJ TAKŻE:

— Dramat w Kabulu. Holenderski samolot odleciał pusty. Osoby, które miały zostać ewakuowane, utknęły przed lotniskiem. „To okropne”

— Cały czas niespokojnie w Kabulu! USA wysyłają kolejnych żołnierzy. Sieć zalała fala filmów, pokazujących chaotyczną ewakuację

Próba ewakuacji z Kabulu

Młody Afgańczyk Hussain stoi przed murem otaczającym lotnisko w Kabulu. Hussain pracował jako tłumacz dla niemieckich sił zbrojnych, jego prawdziwe nazwisko jest inne. Wraz z około 50 innymi byłymi pomocnikami Niemców i ich rodzinami, Hussain próbuje we wtorek dotrzeć na płytę lotniska - relacjonuje w środę „Spiegel”. Tam, w wojskowej części lotniska, startują Airbusy A400M Bundeswehry. Samoloty ratunkowe są dla Hussaina jedyną realną szansą na opuszczenie kraju.

W przeciwnym razie czeka go zemsta talibów

— konstatuje tygodnik.

W podobnej sytuacji są tysiące byłych pomocników Bundeswehry. „Siły lokalne” - tak nazywają ich władze niemieckie.

Przez wiele miesięcy istniała biurokratyczna procedura, w ramach której Afgańczycy mogli ubiegać się o ochronę. Ministerstwo Obrony obiecało szybką pomoc. Ale urzędnicy postępowali ściśle według przepisów. Procedura ciągnęła się i ciągnęła - aż było za późno.

Obecnie, po upadku Kabulu, (…) większość pracowników organizacji pomocowych utknęła na miejscu

— podkreśla ‘Spiegel”.

W Kabulu rządzą talibowie; w drodze na lotnisko ustawili punkty kontrolne.

Islamiści kontrolują samochody i przepuszczają tylko obcokrajowców. Afgańczycy, ich zdaniem, powinni pozostać w kraju. Rzekomo talibowie obawiają się „drenażu mózgów”, odpływu dobrze wykształconych ludzi. A może chcą się zemścić?

— pisze tygodnik.

Aby dostać się na pokład samolotu do Niemiec, trzeba mieć przy sobie dokumenty z pracy.

Nawet rząd niemiecki obawia się, że talibowie mogą w ten sposób rozpoznać pomocników Bundeswehry

— zauważa „Spiegel”.

Dlatego siostra Hussaina, która pojechała z nim na lotnisko, ukrywa dokumenty poświadczające, że w latach 2006-2008 pracował dla Bundeswehry, podpisane przez niemieckiego generała brygady. Kobiety nie będą przeszukiwane - mówi Hussain.

W desperacji rząd niemiecki chce teraz negocjować bezpośrednio z talibami w sprawie ewakuacji lokalnych sił. Ambasador Markus Potzel ma negocjować porozumienie w Dausze, gdzie talibowie mają swoje oficjalne przedstawicielstwo.

Od dawna wiadomo, że rząd niemiecki obudził się o wiele za późno, że miesiące wahania będą prawdopodobnie kosztować życie

— podkreśla tygodnik.

Człowiekiem, który przewidział nadchodzącą katastrofę, jest Marcus Grotian

— zauważa „Spiegel”. Żołnierz Bundeswehry założył przed kilkoma miesiącami „Sieć sponsorowania lokalnego personelu Afgańskiego”.

Kilkakrotnie pisał bezpośrednio do pani kanclerz, prosząc o wywiezienie pomocników, gdy było to jeszcze możliwe bez większych niedogodności. W zasadzie wszyscy od kwietnia zdają sobie sprawę z odpowiedzialności - mówi. Niestety, nic się nie wydarzyło

— przekazuje tygodnik.

Grotian nie wierzy już w dobre zakończenie.

Jeśli uda nam się tu kogoś uratować, to będziemy mieli wielkie szczęście. (…) Krew każdego zabitego lokalnego pomocnika jest na rękach odpowiedzialnych polityków

— mówi. W każdej minucie docierają do niego wiadomości od zdesperowanych Afgańczyków. „Nigdy nie zapomni wołania o pomoc”.

Jednym z mężczyzn, który od kilku dni „najgłośniej jak potrafi woła o pomoc, jest Samim Dżabari” - podaje „Spiegel”. 28-latek pracował kiedyś jako dziennikarz i pomagał Bundeswehrze przedstawiać afgańską armię w pozytywnym świetle. Talibów natomiast obrażał w swoich filmikach.

Te filmy uczyniły go sławnym

— mówi Dżabari. Talibowie mogą wybaczyć niektórym pomocnikom Bundeswehry. Ale na pewno nie jemu”.

Dżabari zaznacza, że dzwonił pod wszystkie numery, jakie miał w Bundeswehrze. Ale to wszystko nie pomogło. W 2016 roku jego kontrakt z Bundeswehrą został zmieniony na afgańską firmę. Według Niemców Dżabari powinien był wtedy napisać raport o zagrożeniu, ale tego nie zrobił. Teraz, jak wynika z maila od Niemców, niestety nie mogą go już przyjąć.

Bardzo niemieckie doświadczenie: w pewnym momencie nie złożyć poprawnie wniosku. Tyle, że tutaj może się to skończyć fatalnie

— zauważa tygodnik.

Wizy od Bundeswehry

W ostatnich tygodniach przed pospiesznym wycofaniem się pod koniec czerwca Bundeswehra rozdała około 2 tys. wiz dla byłych pracowników organizacji pomocowych i członków ich najbliższych rodzin.

Ale wielu Afgańczyków, którzy pracowali dla Niemców, nie pasowało do katalogu kryteriów opracowanych w Berlinie: niektórzy z nich pełnili służbę na rzecz wojska jeszcze przed pierwotnie podaną datą graniczną. Inni nie mogli przedstawić dokumentów potrzebnych do złożenia wniosków o wyjazd

— informuje tygodnik.

Niemcy są tak niesamowicie zafiksowani na punkcie papierkowej roboty

— mówi Dżabari. W kontaktach z nim, mówi, stracili swoje człowieczeństwo. „Nie dbają o mnie. Nie obchodzi ich moje życie!”.

Były pomocnik Bundeswehry Hussain, który we wtorek godzinami bezskutecznie czekał pod północną bramą (lotniska), jest podobnie rozczarowany.

To wstyd, że niemiecki rząd nas zdradził” - stwierdza. Wieczorem wraca samochodem do centrum Kabulu. Po drodze mija trzy punkty kontrolne Talibów. „Chcieli tylko wiedzieć, dokąd idziemy

— mówi mi Hussain, „ale byliśmy przerażeni”.

Prawdopodobnie „nie będzie próbował już dostać się na lotnisko. Uważa, że podróż jest zbyt niebezpieczna. Hussain chce teraz czekać, aż zadzwonią do niego Niemcy” - pisze tygodnik „Spiegel”.

tkwl/PAP